ညေနခင္းကခါတိုင္းလိုပဲလိေမၼာ္ေရာင္။ ေနေရာင္ထိုးေနတဲ့ တိုက္ေတြ..။ အေရာင္ျပန္ေနတဲ့ အထပ္ျမင့္ေတြရဲ႕ မွန္ေတြ....။
ဆယ္ဟြန္းက ဒီေန႕မ်က္မွန္အမည္းေရာင္ကိုတပ္ထားတယ္။ သူဒီကိုဘာလို႔လာမိတယ္ မေျပာတတ္ဖူး။ ေစာေစာကအထိ ၾကည္လင္ေနတဲ့ စိတ္က အခုအခ်ိန္မွာ ေနာက္က်ိေနခဲ့ၿပီ။
........
ေခါင္းေတြကိုေမာ့လိုက္တယ္။ ေနေရာင္ကခပ္ေႏြးေႏြး။ ေလတိုက္လိုက္တဲ့အခါ သူ႕ေခါင္းထက္က ဆံပင္ေတြဖြာလန္ႀကဲသြားတာကို သတိထားမိတယ္။ ဦးထုပ္ေဆာင္းမလာရတာကို ေမ့သြားတယ္။ သူထိုင္ေနတဲ့ အုတ္ခုံေဘာင္ေနာက္မွာ ျမင္ခင္းမို႔မို႔ရွိတယ္။ သူေက်ာခ်လိဳက္လို႔ရတဲ့ အေနအထားမွာ လုဟန္ အုတ္ခုံေပၚ ေျခေထာက္တစ္ဖက္ေကြးတင္လိုက္တယ္။ တပ္ထားတဲ့နားၾကပ္ကေန 君の名は Female version အသံက ခပ္ၿငိမ့္ၿငိမ့္ေလး ၾကားရတယ္။ တပ္ထားတဲ့ ႏွာေခါင္းအုပ္ေၾကာင့္ ျပင္ပေလကို တိုက္ရိုက္ထိေတြ႕ခြင့္ဆုံးရႈံးေနရတယ္။ ညလက္ကိုေျမာက္လိုက္တဲ့အခါ ေနေရာင္ကိုမ်က္ႏွာမူထားတဲ့ သူ႕လက္ေပၚ လိေမၼာ္ေရာင္အရည္ေတြလ်ံက်လာတယ္။ limited နဲ႕ထုတ္ထားတဲ့ painting pen ေလးဟာ အျပာေရာင္ေလး။ သူ႕ႏွာဖ်ားကေလေႏြးေႏြးကို ဝေအာင္ရႉလိုက္တယ္။
အဲ့ဒီခဏမွာပဲ သူ႕လက္ကိုလူတစ္ေယာက္ကတိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႕ Digital pen ေလးေအာက္က်သြားခဲ့တယ္။
..........
မ်က္လုံးခ်င္ဆုံသြားတဲ့အခါ ဆယ္ဟြန္းက ေနကာမ်က္မွန္တပ္ထားတုန္းပဲ ရွိေသးတယ္။ ဆံပင္တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ဝက္ဖုံးေနတဲ့ နဖူးျပင္ေအာက္က မ်က္လုံးေတြက အရမ္းလွတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဆယ္ဟြန္း အထူးတဆန္းေတာ့မျဖစ္မိဘူး။
" က်သြားၿပီ။ "
ေျခတစ္ဖက္ေထာင္ တစ္ဖက္ခ်ထားတဲ့ အဲ့ဒီအမ်ိဳးသား(အသံေၾကာင့္ေသခ်ာသြားေသာ) က mask အျဖဴေရာင္နဲ႕။ လက္ညွိုးၫႊန္ရာကိုၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ က်ေနတဲ့ Digital pen အျပာေရာင္။ လက္ထဲက Digital painting board ကို သူတစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္တယ္။
Mask ေပၚကတစ္ဆင့္ ျမင္ရတဲ့ မ်က္ဝန္းေတြက ခပ္ေမွးေမွးနဲ႕ ေျခာက္ေတာက္ေတာက္ရယ္။
