Plane Crash ➳ N.H

• F I V E

''Noooooo.'' Niall gooit gefrustreerd zijn handen in de lucht. ''This can't be happening.'' Mompeld hij terwijl hij zijn gezicht in zijn handen verbergt.

Ik moet lachen om zijn reactie, en besluit het er nog wat extra in te wrijven.

''Seems like you're not that good as you said you were.'' Grinnik ik.

''It was just luck. I let you win.'' Ik rol met mijn ogen, kunnen jongens dan nooit een ander excuus verzinnen?

''Yeah whatever Niall. If that makes you happy.''

''Shut up.'' Murmeld hij. Ik kan het niet laten en begin te lachen. ''You're such a pussy!'' Ik gier het uit, en aan Nialls blik te zien houdt hij het ook niet lang meer vol.

En ja hoor, nog geen 10 seconden laat barst ook Niall in lachen uit. ''You... hahaha... everyone was looking when you, when you screamed that I was a pussy! Hahaha'' Niall grijpt naar zijn buik en al snel rollen de tranen over onze wangen. Na een minuut of 5 zijn we eindelijk uitgelachen en eist Niall een herkansing.

Die ik maar al te graag aanneem.

''YES! I won again!'' Niall kijkt wat chagrijnig mijn kant op, en draait dan zijn hoofd naar het gangpad. Ik hoor hem nog wat mompelen en al snel lijkt hij in een diepe slaap te zijn. Ik zucht, en bedenk me dan dat ik eigenlijk best wel nodig naar het toilet moet. Zo voorzichtig mogelijk kruip ik voor Niall langs, en loop ik naar de wc's.

Eenmaal in de wc's kijk ik naar de kleine spiegel die er hangt. Ik zie er echt verschrikkelijk uit, maar dat kan me niet zoveel schelen. Ik bedoel, het is Niall maar.

Als ik klaar ben was ik mijn handen af, en loop ik sjokkend terug naar onze plaatsen. Ik tref Niall aan, met zijn mond een klein beetje los, wat er trouwens extreem schattig uitziet. Snel knip ik er een foto van, en plaats hem op twitter.

@Saarrr_x

Why is he always asleep? Now I feel lonely, so I'm just going to spam Twitter for a couple of minutes. Enjoying the view a.t.m., he's very cute when he sleeps x

Ik zet mijn notificaties uit, en besluit ook maar eens te gaan slapen. Over een paar uur zullen we landen, en geloof me, ik ben als de dood voor het landen. Misschien heeft Niall tips?

Net wanneer ik bijna in slaap val schrik ik wakker door een harde gil. Ik spring op uit mijn stoel, en kijk waar het vandaan kwam.

Een vrouw met bruin haar tot op haar schouders staat voorover gebogen over een klein jongetje heen. Het jongetje ligt op de grond, en de vrouw knielt naast hem naar. ''Somebody help me please!'' Haar stem is hoog en schel, waarschijnlijk van de schrik. Ik bedenk me geen moment en schudt Niall wakker, en beveel hem aan de kant te gaan. Als ik de vrouw en het jongetje bereikt heb, zie ik het probleem.

Het jongetje is flauwgevallen. En niet zomaar flauwgevallen. Een doosje vol met medicijnen ligt naast hem. Open. Zonder deksel. Met de helft van de pillen weg. In zijn maag.

Het begint me te duizelen bij de gedachte dat hij dit misschien wel niet zou overleven.

''How is this possible?'' Niall is er ook bij komen staan, en controleert de polsslag van het jongetje. ''He's stabel. At least, for now.'' Hoe vastberaden Niall ook altijd mag klinken, alles is in een klap weg. Wanhoop neemt zijn stem over en ik zie het vliegtuig om mij heen tollen. Snel grijp ik me vast aan een stoel.

Dan realiseer ik me dat iedereen gewoon aan het kijken is. ''Do something!'' Beveel ik aan een aantal mensen, vooral gewoon in het algemeen.

''He is dying!''

En dat, was het domste wat ik ooit had kunnen zeggen. Niall slaat zijn ogen neer, en de vrouw slaat een hand voor haar mond. ''No, I- I didn't mean it like that. He's not dyin-''

''It's my fault. It's all my fault. I killed my own son. What kind of mother am I?'' De vrouw begint hysterisch te huilen. Dan schiet me iets te binnen. Dit hebben wij op school gehad. We hebben geleerd hoe je zo'n situatie het beste kon behandelen.

''Excuse me, but how did he get these pills?'' Vraag ik, wijzend naar het medicijnen potje.

''I think that he thought that it was a new sort of candy. He really likes candy.'' Ik probeer de vrouw wat rustig te houden, terwijl ik EHBO'ers te hulp zie komen schieten. Ze knielen neer naast het jongetje. In mijn ooghoek zie ik Niall bezorgd naar me kijken, aangezien ik nog steeds met al mijn kracht de stoelleuning vasthoud.

''Miss, we need to know if he is allergic for something.'' Een zware stem dringt mijn gehoorgangen binnen. ''Eh n-no, he isn't.'' De tranen biggelen over haar wangen. Ik moet haar zien af te leiden.

''What's his name?'' Vraag ik, glimlachend.

''Zack.'' ''That's a beautiful name, Miss. What kind of things does he like?'' Ik probeer haar zoveel mogelijk aan het praten te houden, zodat ze even aan andere dingen kan denken.

De vrouw vertelt me van alles over Zack. De EHBO'ers zijn nog steeds bezig, en ik vraag me af wat hen zolang duurt. Ik zie Niall er pijnzend bij zitten, hij beantwoord allerlei vragen. Ik draai mijn hoofd weer terug naar de vrouw, die er inmiddels nog erger uitziet.

''Miss, I think it's better for you if you're going to sit.'' Ik wil haar hand pakken, maar ineens begint ze te slaan en te schoppen. ''Nooo! Get your hands of me! Stay away, you're hurting me!''

''Sssh.'' Sus ik haar toe. ''It's going to be okay.''

Mijn wang vangt een harde klap op, en ik voel een warm straaltje bloed uit mijn lip stromen. ''It all your fault! It's your fault!''

Weer een klap. Ik heb haar inmiddels rechtop gekregen. Haar nagels schrapen langs mijn gezicht en ik voel dat ik mijn grip verlies. ''You killed my son! You're a monster!'' Ze trekt aan mijn haren, en gaat met haar lange nagels langs mijn gezicht. Ik voel mijn huid branden, en schreeuw het uit van de pijn.

Haar handen vormen zich om mijn nek, en ik voel hoe mijn luchtpijpen afgeknepen worden.

''It's all your fault. You killed my son! You killed my son! It's all your fault.'' De vrouw schreeuwt telkens hetzelfde, opnieuw en opnieuw. Net zolang totdat ik het niet meer hoor. Alles wordt zwart voor mijn ogen.

Het laatste was ik zie is Niall die met veel moeite de huilende vrouw van me af probeert te halen. Ik zie zijn mond wanhopig op en neer gaan, en zijn hoofd naar allerlei kanten draaien, wachtend op mensen die hem te hulp komen te schieten.

En dan, wordt alles zwart.

You see, these two people didn't know they felt really hard for eachother, until now. What she didn't heard, and also what you guys didn't heard, was that the blond boy named Niall said when she was passing away, ''Stay with me Saar. You need to stay with me. I can't lose you.''

Unfortunately, she was already in a deep, deep sleep, and she didn't heard a single word, that was coming out of his mond. But what if she did, how would this love story end?

----------

Yaaaay, vijfde hoofdstukje! Sorry als het een beetje onduidelijk gemaakt is, ik heb geprobeerd het zo duidelijk en leuk mogelijk te schrijven. Hopelijk heb ik jullie een plezier gedaan met dit hoofdstukje.

Wat denken jullie? Zal het jongetje overleden zijn, of zal hij nog leven. Laat het me weten in de reacties! (:

Love uuu x P.s Lees ook mijn andere boeken? Het zou veel voor mij betekenen.

QOTD: Wat is jouw favo nummer op het album Four?

AOTD: Mijne zal dan toch Night Changes, Fool's Gold, Eighteen, Spaces of Stocholm Syndrome moeten zijn.