Plane Crash ➳ N.H

• N I N E

Eindelijk was het zover. Vandaag zou ik mijn eerste dag als vrijwilliger rondbrengen. En niet zomaar, nee, ik mag vandaag naar het kinderziekenhuis. Er was iets georganiseerd voor de zieke kinderen, en er werden nog wat mensen verzocht om te helpen.

En natuurlijk greep ik die kans.

''Taxi!'' Als ik het nu op een sprintje zette, zou ik de taxi nog net kunnen halen.

Eenmaal in de taxi besluit ik maar muziek te gaan luisteren, aangezien het nog een lange reis wordt. Vanochtend vroeg ben ik naar het centrum gegaan voor nieuwe oortjes, aangezien Niall de mijne nog heeft.

Gisteravond voordat ik het bed indook, heb ik nog wat nieuwe liedjes op mijn mobiel gezet. En ja, waaronder ook een paar liedjes van One Direction. Ik weet niet wat het is, maar ik kan Niall niet uit mijn hoofd krijgen. Hij had iets, iets waar ik mijn vinger niet op kan leggen.

Als we er zijn bedank ik de chauffeur, betaal de man, en loop richting het ziekenhuis. Eenmaal binnen is het een gekkenhuis. Zusters lopen heen en weer, kinderen met zuurstof slangetjes, kinderen met een hoofddoekje op, omdat ze kaal zijn, kinderen met een gebroken arm of been, en nog veel meer, zijn druk aan het springen en rennen.

Wat is hier in godsnaam aan de hand?

Ik loop naar de balie, en meldt me aan.

''Hi, can I help you?'' Vraagt de vrouw. Aan haar kaartje te zien, heet ze Lisa.

''Yes, ehm, I am here as a volunteer. It is my job to serve the children their drinks.''

''Hmm-m, let me check.'' De vrouw draait haar hoofd naar het computerscherm, en haalt een lijst met namen tevoorschijn. ''What's your name, miss?''

''Saar. Saar Pullen.''

''Ah I see. You can wait there.'' De vrouw wijst naar een apart kamertje, met een aantal stoelen. ''When it's time, they will pick you up.'' Ze glimlacht vriendelijk, en richt dan haar aandacht weer op het computerscherm.

Ik loop richting het kamertje. Dan bedenk ik me dat ik nog niet eens weet waarom ik hier ben.

Met een ruk draai ik me om, maar word al snel gestopt door een jongen. De warme koffie die zojuist nog in zijn beker zat, druipt nu van mijn shirt af.

''Oh, I'm so sorry.'' Hij wil het eraf boenen met zijn arm, maar ik hou hem tegen. ''You know you're only making it worse?'' Ik begin een beetje te lachen.

''I- eh I didn't.. it wasn't-''  Stottert hij.

''Don't worry. I will clean it when I get home.'' Ik wil net weglopen, wanneer ik een warme hand de mijne voel pakken. Het voelde net als in het vliegtuig met Niall. Kom op Saar, hou je gedachtes erbij.

''No, here take my shirt.'' De jongen wil net zijn shirt uittrekken, maar bedenkt zich al snel. Ik moet even lachen.

''Ehm, okay, that's not very smart. Well, I have another idea. Come with me.''

Voordat ik kan protesteren heeft hij mijn hand alweer vast, en word ik vooruit getrokken door de menigte.

''Where are we going?''

''Getting you a shirt.''

''Oh no, you don't have to.'' ''Yes, I do.''

''But.''

''No buts.''

De jongen staat even stil, kijkt zoekend om zich heen, en loopt dan weer verder. Ineens schiet me iets te binnen. Die stem, dat accent, dit kan maar één persoon zijn.

Ik ruk mijn arm los, en zet geen stap verder. De jongen draait zich geschrokken om. Dit is het eerste moment dat we elkaar aankijken. En ookal draagt de jongen die voor mij staat een pet en een zonnebril, ik kan alsnog de contouren van zijn gezicht zien. En geloof me, die vergeet je niet zo snel.

''Niall?''

Well, well, well. It seems like our loverbirds have found eachother, again. But for how long will this last? And another question, what will management think of them, as ''friends''?

-----------------------------------------------------------------

NEGENDE HOOFDSTUKJE AL, LIKE HOLY DOODLES O-O!

En yesss, ik weet wat ik met de verhaallijn wil gaan doen, en hoe dit boek zal eindigen. Ik kan jullie alvast vertellen, dat de mensen die dit boek écht leuk vinden, het niet leuk zullen gaan vinden.

Sorry not sorry ;) :p

Hopelijk is het nog steeds interessant om te lezen, en blijft dit ook zo.

See you next time! x

x Anouk.

Keep strong peepz ♥