Plane Crash ➳ N.H

• E L E V E N

''Alsjeblieft.'' Ik geef het jongetje zijn drinken, en maak me klaar voor het optreden. Gelukkig ben ik onopgemerkt naar binnen kunnen sluipen. Het blijkt dat er een bekende band gaat optreden. Het is een verrassing voor iedereen wie het zal zijn.

De lichten doven, behalve de lampen boven het gebouwde kleine podiumpje. Langzaam maar zeker lopen er mensen het kleine podiumpje op. Ik sta te ver achteraan om de gezichten te kunnen zien, en dus besluit ik maar te gaan zitten. Het gaat nou eenmaal om de muziek, niet om het beeld.

''Hello children! We want to thank you, for being here. We know it may not be easy, to be here, to be sick, but we really want you to keep fighting, keep strong, and never give up. There are thousands of people who can't live without you, just keep that in mind.''

Ik glimlach door de lieve speech. Deze artiesten hebben hun goede beentje voor met de zieke kinderen, dat is een ding dat zeker is.

''And now, let's start with what we came for. Sing along if you know it!''

Circles, we're going in circles

Dizzy's all it makes us

We know where it takes us, we've been before

Closer, maybe looking closer

There's more to discover

Find out what went wrong

Without blaming eachother

Ik verplaats mijn gedachten en vind me helemaal in het liedje. Het heeft zo'n pakkende tekst, dat ik niet eens door heb dat het lied inmiddels al afgelopen is. Ze spelen nog zes liedjes meer, en nemen dan afscheid. Kinderen kunnen nog naar de band toe, om foto's te nemen en handtekeningen te verzamelen.

Als alle kinderen na ongeveer een uurtje langzaam vertrekken, blijf ik nog even zitten. Ik zit net door Twitter te scrollen, als ik een warme hand op zijn schouder voel.

Ik draai mijn hoofd, en schenk de jongen een glimlach. Hij heeft bruin, krullend haar, dat bijna tot zijn schouders komt. Zijn ogen zijn groen, wat hem erg knap maakt.

''I saw you sitting here, all alone, and thought that maybe you could need someone to talk to?''

''Uhm, yeah sure. I mean, if you want to.'' De jongen glimlacht even, en neemt dan plaats op de stoel tegenover mij.

''So, what are you doing here? I mean, you don't seem very sick.'' Hij kijkt me onderzoekend aan, en ik voel mijn wangen warm worden.

''No, I'm here to give the children drinks and food.''

''Ah, that's sweet.''

Het is even stil voor een moment of twee.

''' I'm Harry, by the way.'' Hij steekt zijn hand uit, die ik beleefd schudt. ''Saar.''

''So, do you live in London?'' Vraagt hij, terwijl hij mijn ogen opzoekt. Ik kijk snel naar buiten, om oogcontact te vermijden.

''Eh, no I don't.'' Ik moet toegeven, ik heb geen zin om over dit onderwerp te praten. Stel dat hij verder vraagt, dan zal ik op het punt komen waar ik wel moet vertellen over mijn vader. En dat wil ik niet, nog niet.

''Oh, okay.''

Weer een stilte.

De stilte wordt al snel opgevult door een vrolijke ringtoon. Harry zoekt naar zijn telefoon, en verontschuldigt zich. ''I need to take this one.''

Ik knik, en staar naar buiten. Ook al zijn het niet mijn zaken, ik kan het niet laten om toch te luisteren naar wat Harry zegt.

''No, no, I'm not doing anything stupid.''

''No Liam, I'm not stuck in the toilet again.'' Harry zucht overdreven, en ik kan het niet laten om even te grinniken. Hij merkt het, en kijkt met een lach mijn kant op.

''Yeah, I'll come.''

''No, you don't have to pick me up.''

''Yeah, I'll take him with me.''

''See yah.''

Harry hangt op, en doet zijn jas weer aan. ''I need to go now, but I hope I can see you soon. You seem like a nice girl.'' Hij haalt een vervrommeld papiertje uit zijn jaszak, en legt hem op tafel. ''This is my number, call me when you get home, will you?''

Ik neem het kleine stukje papier in mijn handen, en glimlach. ''I will. Now get your ass away from here, because they're waiting for you.''

Harry's ogen worden groot, en ik doe veel moeite om niet te lachen. ''How do you know?'' Ik glimlach sneaky, en knipoog. ''I heard you calling with your friend.''

''Ah, now I see.'' Hij lacht ook.

Ik vouw het briefje dubbel, en stop hem in mijn broekzak. ''Don't forget to call me!'' Harry loopt richting de deur.

''I wont! Oh, and don't get stuck in toilets, please?''

Harry moet lachen, en loopt naar buiten. Net wanneer hij de deur opent, schreeuwt hij nog terug. ''I don't promise anything.''

Ik glimlach, en ga met een goed gevoel naar huis. Misschien bestaan er dan toch nog wel aardige jongens.

---------------------------------

Elfde hoofdstukje alweer, shizzzelss man o-o

Hopelijk is het nog steeds vol te houden, en blijft het leuk. HOU VAN JULLIEEEE. Degene met de leukste inline comment, let op inline comment, daar draag ik het volgende hoofdstukje aan op! Dus, comment maar raak :)

x Anouk ♥

Keep strong peepz