Asla ,Asla Deme

356 19 6
                                    

He okul bahçesine giriş yaptığında tüm gözler onun üzerine dönmüştü.
Zaten susmak bitmeyen fısıltılar tekrar başlamıştı.

Mükemmelliğim kahrolsun~ diye geçirdi içinden. Yıllar da geçse bu ego hiç geçmiyordu. E böyle yakışıklı birinin de bu kadar egoya sahip olması normaldi.

Şu ana kadar farketmediği kızlar seslenince kafasını önünden sağına çevirdi;

-"Heee~"
-"Oo selam kızlar. Hiç tutmayayım sizi benim gitmem gerek."
Diyip kendine yapışan kızlardan kurtuldu. Kızların iç çekişleri ve üzüntüleri 5 metre öteden duyuluyordu ama He Tian ın umurunda değildi.
O şuan sadece portakal rengi kafayı arıyordu.
Sahi aklına gelmişken bu ara onunla hiç konuşamıyordu. Çünkü Mo'cuk onu ne zaman görse kurt görmüş kuzu gibi kaçıyordu.

He aklında binbir tilki ile Mo'cuğunu ararken bahçenin kenarından temkinlice okul bahçesine girdiğini gördü.
Onu görünce kaçacaktı biliyordu. Ama şansını deneyecekti.
Uzun boyu ve yüzünü gizlemek adına eğildi ve insanlarına arasından Mo ya doğru koşmaya başladı. Böyle koşması kafasını insanlara çarpmasına neden olsa da Mo'cuğunu yakalamak istiyordu.

Biraz daha koştuktan sonra kafasını kaldırdı. Mo'cuğuna bakmak için.
Kaldırır kaldırmaz da Mo'cuğu ile göz göze gelmesi bir oldu.

Mo karşısında bir anda beliren He Tian ı görünce yüzüne öyle bir ifade yerleştirdi ki bu ifade adına bir destan yazılabilirdi.
-"Mo'cuuk! BÖ!"
-"Hassiktir!"

Ani bir hareketle kuzu kurttan kaçmaya başlamıştı.

PortakalHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin