Drastoria-zakazana miłość💘

Co wy jej zrobiliście?

Biegłem wprost do Dafne. Byłem na nią wściekły. Kiedy dotarłem, ona się obróciła i uśmiechnęła. Nabrała powietrza, jakby chciała coś powiedzieć, ale jej przerwałem:
- Jakim prawem ukrywasz siostrę?
- Czyli poznałeś już Astorię? Ona nie jest moją siostrą. Zwiedzamy dalej.
- Odpowiesz na pytanie?
- Bo jest mugolem.
Kątem oka zauważyłem, jak ojciec się uśmiecha. Dla nieg,  to była idealna kandydatka na moją żonę. Dla mnie, to była przerośnięta lalka Barbie. Owszem, w tym domu siedziała zdrajczyni krwi, czysta mugolka, ale coś mi podpowiadało, że ona nie jest taka zła. Po kolejnych dziesięciu minutach spytałem:
- Mogę iść do toalety?
- Jak nie pójdziesz do szlamy, to tak.
Szedłem tak, aby nie skapnęła się gdzie idę. Otworzyłem drzwi od pokoju Astorii.
- Co jest z tobą nie tak?! PUKAJ!
- Myślę, że jest coś ze mną nie tak.
- Wow, dopiero to odkryłeś?
- Czemu chcę wracać do pustej mugolki? Bez urazy...
- Spoko, bezlitosny morderco. A teraz WYJAZD!
Kątem oka w jej plecaku dostrzegłem tabletki... Nie wyglądały mi na normalne...
- Co się dzieje?- zapytałem.
- Nie twoja sprawa, wypier...
- CO SIĘ DZIEJE?!- krzyknąłem, jednak po chwili szybko umilkłem. Ojciec i Dafne mogli to słyszeć.
- Pomyśl, Kurwiusz...
- Kurwiusz?
- Nie lubię cię... Z resztą sam rozumiesz... Jestem mugolakiem w bogatej rodzinie, która mnie nie akceptuje, pomiata jak śmiecia, a do tego nawet nie mogę wyjść za mąż za przyzwoitego chłopaka!
- Czemu?
- Ojcowie na pewno nie pozwolą.
- Greengrass, nie widzę cię pierwszy raz, zawsze jesteś uśmiechnięta.
- Widziałeś... Ale nawet imienia nie zapamiętałeś...umiem ukrywać rany.
- Chcesz pomocy? Mogę...
- Co możesz? Pieniądze i znajomości teraz tego nie załatwią!
- Ale to być może pomoże- nie wiem, co we mnie wstąpiło, ale wzięłem jej twarz w swoje dłonie... i pocałowałem.