Sorry For Forgetting You ||SB19 fan fiction||

Chapter 1

"Oh kuya nandito ka na pala kumusta trabaho mo??"tanong ko pagkarating ni kuya sa bahay sabay lagay ng mga gamit niya sa sahig at umupo sa sofa at tumabi naman ako sa kanya

"Okey lang naman,ikaw kumusta ka??"tanong pabalik sa akin ni kuya

Kami na lang kasi dalawa ang nakatira dito sa bahay dahil si mama pumunta ng ibang bansa tapos doon nagtrabaho pagkatapos ng malagim na pangyayari sa pamiya naminang at nagpasira sa nito
Anim na taong gulang ako nun,yun ang kwento sa akin ni kuya at mama.Diko na kasi maalala dahil narin nangyari iyon nong bata pa lamang ako at nagkaroon din ako ng amnesia
Masaya naman kami noon kasama ko si mama,papa at syaka si kuya ng biglang napag-isipan ng papa ko na pumunta ng ibang bansa alam niyo na dahil sa kahirapan
Ayaw sana pumayag namin ni mama at kuya kaso ngalang naghihirap talaga kami sa mga panahong iyon kaya wala kaming magawa
Yun na nga pumunta ng ibang bansa si papa, naging okey naman ang lahat hanggang sa nabalitaan ni mama na gusto kaming kuni ng pamilya ni papa

Actually sanggol palang talaga ako ng gusto kaming kunin ni kuya kay mama dahil naren sa pag aalinlangan nila na baka di kamin mapalaki ng maayos ni mama, ngunit hindi siya pumayag maskin rin si papa
Pero ngayon ewan ko nalang,wala na kaming magawa dahil hindi alam ni mama ang gagawin at dahil naren wala sa tabi namin si papa na palaging nagpoprotekta sa amin

Nagpalipat lipat kami ng bahay at nagtago, hanggang sa malaman ni mama na nahanap na pala kami ng pamilya ni papa kaya nagmadali naman kaming umalis

Nakasakay kami nun ng bus ng may nangyari na di naming inaasahan
Naaksidente ang sinasakyan naming bus at mabuti nalang at kasama kami nina mama at kuya sa mga nakaligtas

Laking gulat nun ni mama ng pagkagising ko sa hospital ay halos ipagtabuyan ko sila ni kuya dahil nga wala akong ma alala sa mga panahong iyon

Sinabi ng doktor ang kalagayan ko at ang pagkakaroon ko ng amnesia

Pinakisamahan ako ng maayos ni mama at kuya.Pagkatapos nun pinaliwanag niya lahat ng nangyari ang dahilan ng pagkakaaksidente namin at ang pagkaka amnesia ko na pede ng maging panghabang buhay

Galit ako sa pamilya ni papa dahil sa ginawa nila sa amin.Sila ang naging dahilan ng pagkaka sira ng pamilya sobrang pinahalagahan namin noon

Galit din ako kay papa kasi pagkatapos ng lahat ng nangyari di na siya nagparamdam sa amin o maskin manlang ay nag pakita

"Oy bunso okey kalang?? Ba't ka nakatulala??May masakit ba sa iyo??hoy sabihin mo"sabi ni kuya na nagpabalik ng realidad sa akin

"Oo okey lang ako kuya,walang masakit sa akin, iniisip ko lang yung mga kinuwento niyo ni nanay sa akin kung papano nasira yung pamilya natin"

"Oy pwede wag mo ng isipin yan kalimutan na natin yan,past is past okey"sabi ni kuya sabay akbay sa akin

"Okey kuya"sagot ko naman

Itinago lahat nina mama at papa ang lahat na naging gamit ko noong mga bata pa ako dahil nareb sa di ko pwedeng pilitin ang sarili ko na maka alala dahil naren maaring iyon ang magiging dahilan ng pagkamatay ko

"Oy bunso, pupunta daw rito si mercy"sabi ni kuya na ikinagulat ko

Si mercy,siya yung childhood bestfriend ko na naging kaibigan ko matapos akong amnesia,siya ang unang lumapit sa akin at nakipag kaibigan
Actually bukod kay mercy may naging una rin akong naging kaibigan bago ang pag ka amnesia ko yun ang kwento ni kuya sa akin kaso ngalang ayaw na niyang i kwento ka si nga baka pilitin ko yung sarili ko at manghina pako

"Talaga kuya??"

"Oo,oh sige na bunso tulog nako at ikaw matulog ka narin"

"Sige kuya good night"

"Sige bunso good night"sabay halik sa ulo ko at pasok sa kwarto niya

To Be Continue....................
Abangan