Yazın, yalnızlık daha da hissedilir oluyor sanki. Son bahardan söz etmek, yürek istiyor.
Eylül'ün ortası, göz yaşların yağmur olup yağıyor, iliklerine kadar titriyorsun...
Titremeni sonlandıracak bir kucak yok, her yanın buzlarla kaplı. Dizlerinse artık bedenini taşıyacak güçte değiller. Onlar da terk etmek üzereler seni. Bedenin de yavaş yavaş terk etmekte artık bu yorgun ruhu.
Ruhun da pek orada kalmak ister gibi değil. Masmavi gökyüzünün cazibesi, onu kendine çekiyor. Yıldızlar ona göz kırpıyor, kayarken bir parçasını da beraberinde götürüyor sanki.
Elindeki deli raporu ruhunu bir nebze rahatlatsa da, kısıtlıyor özgürlüğünü çürümüş bedenin. Yıllarca mücadele ettiğin hayat yeşil ışığı yakmışken anlıyorsun ne kadar tükendiğini. Tüketildiğini...
Bu gece yıldızlar tüm tüketilmişlere göz kırpsın...
17 Ağustos 2019, 20.14
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Tıka Basa Boş
DiversosBir beyin. Bir insan. Kafasına taktıkları içine attıklarından daha fazla olan biri. Bir nevi içindekileri boşaltma çöplüğü.
