POV Eleanor
*Een week later*
Daar sta ik dan. Voor al die mensen. De mensen die waarschijnlijk allemaal van mijn vader gehouden hebben.
"Lieve papa, sinds mama was overleden heb je zo goed voor mij gezorgd. Het was een schok voor ons allemaal. Je had me tegen je aan gedrukt en me gerustgesteld. Maar nu kan dat niet meer. Ooit zal ik bij jullie zijn, dan zijn we samen, ons vertrouwd gezinnetje. Ik hou van jullie."
Tijdens de laatste zin kijk ik naar boven, daarna naar de kist. Ik loop weer terug naar de bank vooraan. "Je deed het fantastisch." Zegt mijn oma. "Je vader zal trots op je zijn." Ik geef haar een zwakke glimlach terug.
Er lopen mensen langs de kist. Sommige geven een knikje, en sommige blijven even staan. Ik zie mijn vriendin Charley ook staan met tranen in haar ogen. Ze rent om me af en omhelst me. "Je deed het zo goed meid." Zegt ze.
Charley loopt weer weg, naar alle andere mensen. Alleen mijn familieleden, en ik zijn er nog. Normaal is er nog een man, maar ik wou graag dat we helemaal alleen waren.
We staan allemaal om de kist heen. Ik leg mijn hand op de kist. "Ik hou van je papa.." Fluister ik.
Als iedereen afscheid heeft genomen lopen we naar alle andere mensen toe. "Zo, weer een familielid minder." Hoor ik iemand zeggen. Mijn oom. Het zal ook niet. Ik heb hem eigenlijk nooit gemogen. "Hou nou godverdomme je mond dicht!" Roep ik en ik wil op hem afstormen.
Iemand houdt me tegen. "Laat. Me. Los." Sis ik tegen diegene, maar ik kan hem niet zien.
POV Louis
"Hou nou godverdomme je mond dicht!" Hoor ik een meisje roepen en ze rent op een man af. Ik ren op haar af om haar tegen te houden. "Laat. Me. Los." Sist ze. "Als jij nou eerst rustig word." Zeg ik.
"Oke.." Zucht ze. Ik laat haar weer los. Ik zie haar gezicht. Het is dat meisje die een toespraak hield. "Wie ben je eigenlijk?" Vraagt ze. "Louis William Tomlinson. Ik was collega van je vader." Zeg ik terwijl mijn hand uitsteek. "Eleanor Calder."
--
Hoe was het? Volgend hoofdstuk weer door @Maud_Lover! :D
