My Hero: Hawkeye

1.

TOKYO | JAPAN

- Masz ją?

-Tak szefie.

- Dostarcz mi ją żywą.

- Tak jest!

Mia POV.

Czuję na sobie kogoś obecność. Ktoś mnie rzeczywiście obserwuje. Słyszę kroki. Zaczynam iść szybciej. Kroki zaczynają iść jeszcze szybciej. Zaczynam biec. Kroki ucichają. Obracam się i nie widzę nikogo. Chciałam iść dalej, lecz gdy się obruciłam, ujrzałam zamaskowaną postać wyższą ode mnie o głowę, która celowała mi z łuku między oczy. Osoba była ubrana cała na czarno.

-Nie ruszaj się. - powiedział mężczyzna, po czym zaczął mówić do słuchawki w uchu - Mam ją szefie. -
Zdążyłam go obezwładnić i zabrać mu łuk.

- Kim ty do cholery jesteś? - zapytałam.

- Kimś kto cię powstrzyma. - wyją miecz i ruszył na mnie.

- Zostaw mnie!! - krzyknęłam - Proszę... -

Chłopak chyba zmiękł i schował broń. Po czym powiedział:

- Mój szef chce się z tobą widzieć. -

- Po co..? - zdziwiłam się

Obcy odwrócił się plecami i zdjął maskę, po czym obrócił głowę w moją stronę.

- Nie wiem. Mu się nie zadaje pytań. -

Kiedy zobaczyłam jego piękne niebieskie oczy nie mogłam przestać na nie patrzeć. Był on młodym brunetem. Bardzo przystojnym. Gdy przestałam się wgapiać zapytałam:

- A gdzie jest ten twój cały szef? -

-Zobaczysz - uśmiechną się drwiąco.

- Ej, ej, ej! Ja się jeszcze nie zgodziłam, żeby z tobą tam iść - odparłam bardzo zdezorientowana.

- Chyba nie masz wyjścia. Poza tym dostałem polecenie Cię zabić. To, że ci odpuszczam naraża mnie na utratę roboty. To ja chcę cię zaprowadzić do mojego szefa, żeby ratować Ci dupe, a ty nawet nie podziękujesz. - wykrzyczał wkurzony.

- No spokojnie... dziękuję.. - speszyłam się trochę, po czym dodałam -To kiedy idziemy? -

-Kto powiedział, że będziemy iść? - uśmiechną się. Wziął do ręki jakiś pilot i nacisnął przycisk, po czym nadleciał jakiś samolot.

- Twoje?! - krzyknęłam.

- Służbowe - zaśmiał się.

Wsiedliśmy do samolotu.

-----------------------------------------------------------------------

Dziękuję za przeczytanie pierwszej części!! <3
Druga część już jutro!!

~ hellhound