Lee'nin o halleri gözümün önünden gitmiyordu. Çaresizdi, çaresizdim. Elim kolum bağlı, sevdiğimin gözlerimin önünde yıkılışını izliyordum. İnsanların düşünceleri, söyledikleri umrumda bile değildi. Her sonu belli olmayan yarınlarımıza yavaş yavaş yaklaşıyorduk. Yanımda olacağı kesinmiydi? Hastalık karadelik gibi sevdiklerimizi içine çekiyor ve asla bırakmayacak bir ebediyete yolluyordu. Keşke zamanı geri alabilsem. Kokusu bedenimi sarhoş edene kadar sarılsam, onu hep yüreğimde saklasam, ona zarar verecek insanlardan korusaydım.
