Uyurken kulağıma çok güzel bir ses geldi. Sanki Tuğkan kulağımın dibinde konser veriyordu.
Gözlerim kapalıyken sağa döndüm ve ellerim sert bir şeye çarptı. Homurdandım.
Saçlarımda, yüzümde hatta kirpiklerimde bir şey geziniyordu ama o kadar yorgundum ki gözümü bile açamadım.
Kulağımda bir nefes hissettim, "hani kızardın ya bana uyumadığım için, yazarken bunları hatırlamaktan bıktım." Sonrasında boynumda küçük küçük onlarca öpücük.
Mırıldandım, "Furkan?" Hala uyuduğuma yemin edebilirdim oysa ki. Tekrar kulağımda bir nefes hissettim, "yolumuza taş koymadan duramıyorlar, seni beni ele layık görüyorlar, bize doğruyu söylemiyorlar sevgilim."
"Furkan?" Dudakları yanağıma sürtündü. "Söyle güzelliğim." Gözlerimi zar zor açtım ve odanın karanlığında onun mavi gözlerine bakmaya çalıştım. "Sensin?" Sesim fısıltı gibiydi. Sesime karşılık onun hafif gülüşünü duydum. "Benim. Sen bana kızınca geleyim dedim." Ardından yanağımda ufak bir öpücük. "Üzülmene dayanamıyorum biliyorsun." Kolumu üzerine attım. "Sen hayatımda tanıdığım en, en naif adamsın." Kahkaha attı bu dediğime karşılık.
"Öküz diyen de bendim zaten, evet haklısın minik." Görmediğini bile bile kaşlarımı çattım. "Susar mısın lütfen." Sustu. Sustum.
Komodinin üstünde olan telefondan, şarkının sesini açtı biraz daha. Ardından beni iyice kendine çekti. Saçlarımı kokladı, öptü. "Seni seviyorum." Gözlerimi kapadım, kulağımın altında olan kalp atışını dinledim. Hiçbir şey diyemedim. Ona olan sevgim basit bir seni seviyorum cümlesiyle anlatılamazdı çünkü.
Ama, seni seviyorum..
--
Çok ısrar ettiniz ben de yb attım.
Artık on yıl sonra falan yb gelir herhalde 👌
