RATANA

NELER OLUYOR?

"Eee, yine kiminle oynuyoruz bakalım"

dediğimde hepsi zebani görmüş gibi bana baktılar. Zebaniler yakın akrabamızdır ama bizden daha korkutucular. Biz en insanlara yakın olan katmanız.

"Eee cevap vermeyecek misiniz?" dedim. Hiçbirinin yüzündeki duyguyu okuyamıyorum. Oysa çok iyi yapardım. Endişeli gibiydiler yada heyecanlı... Anlayamıyordum. Hemen biri açıklama yapmazsa az kalsın delirecektim.

Yüzümde garip bir şey mi vardı? Neden bana öyle bakıyorlardı? Eşşeğe falan dönüşmüş olamazdım herhalde. En sonunda babam işe el attı ve beni kendimi yemekten kurtardı.

"RATANA bişey olduğu yok kızım. Sadece seni fark etmediğimiz için bir an şaşırdık."
Hiç yalan söyleyemiyorlardı işte. Bu işte bir şeyler vardı ve öğrenmeden durmayacaktım.

Babamdan vaz geçip anneme yöneldim. "Eee eşeğe falan mı dönmüşüm, ne bu haliniz?" Annemin yüzü asıldı.

Babamın sessizce anneme bir şeyler fısıldadığını duyar uymaz atladım. İşte yakalamıştım. "Söyleyecek misiniz yoksa zoru mu kullanayım? Ha hadi dinliyorum..." işte bu sefer şeytan olalı bir sıçan tuttum galiba.

Hepsi birden birbirlerine baktılar. Annem söze girdi.

"insanlarda bir ayaklanma var. Normalde bizim yararımıza olurdu ama senin için pek iyi değil."

Ne demek istemişti, neden benim için iyi değildi? Hiç birşey anlamıyordum. Neler oluyordu? Babam ayaklandı ve söze başladı. Söylediği şeyle olduğum yere mıhlanıp kaldım.

" insanların lideri dünyanın sahibi olmak istiyor ve şeytanlara iş birliği içinde. KRAL da ona seni gönderiyor, birdaha hiç geri dönmemek üzere!