RATANA

Yeni Bir Hayat

Uyandığımda bir arabanın arka tarafında koltukta yatıyordum.

Arabayı ayıran camdan baktığımda babamı gördüm. Ve tabiki ağzı burnu kan içinde olan Philip. O olmazsa olmazdı.

Onu görmem bayılmadan önceki son sözlerini hatırlattı bana.

"gitmeye hazırmısın bebeğim" miş miş te.
Iyyy yine bayılıcam. Yine sinirlenmiştim

Son gücümle cama vurmaya başladım.
Onlarda bana bakıp konuşmaya başladılar.

Duymadığımı sanıyorlardı ama ben sanki yanımdalarmış gibi işitiyordum.

"aha uyandı benimki baba. Biraz daha sabretsin bir bırakalım onu. Bak sonra nasıl koşucak kucaklarıma."

"Philip ağır ol. Babası karşında, onu geçtim kralım ben kral." Bir süre sustuktan sonra yine başladı. "sen onu seviyor musun sevmiyor musun?"

"o ne biçim soru babacım. Tabiki de seviyorum."

" Niye gönderiyorsun o zaman bilip bilmediğin ellere kızımı?"

" Ben göndermiyorum baba, son söz senin, unutma. Kararı sen verdin!"

Off ne biçim biriydi bu. Adı üstünde şeytan gibi şeytandı.

İlk fırsatta soluğu yanında alıcaktım ve o gün benim için bayram olucaktı.

EN YAKIN ZAMANDA!!