-_-_- mAsAlcI -_-_-_-KıZ-_-_-

tek cift

_doktor bey yapmayın o benim kızım iki yılda ne
_beyefendi lütfen sakin olun buyrun bir su için
_bir yolu yokmu doktor bey lütven tekrar tahlil yapın lütfen yalvarırım kızım o benim
_o bizim kızımız siz öyle deyince biz vazmı gecelim kızımızdan sen ne diyorsun doktor bey hım sizin cocuğunuz varmı nasıl bize vazgeçmemizi söylersin

Benden ne kalırdı bilmiyorum öylece dinliyordum annemi babamı ve hayatımda ilk defa gördüğüm bu doktoru adını dahi duymadığım birçok terimler ama tam tersi sanki hepsini biliyor ve anlıyordum acılarımı  azaltacak birçok tedavi şekli sayordu doktor babam hiç birinin yeterli olmadığını söylüyordu annemse iyiçe dinleyip bir karara varalım diyordu bende sadece susabiliyordum galiba uzun bir sürede susacaktım enson ayda bir kemoterapi ve ilaç takviyeleri yapılacak bir tedavi şeklini onayladılar orda yokmuşşum gibi hissediyordum hata evde yazdığım masalı tamamlıyordum beyninde yüzümde bir mutluluk oluşuyordu sanki gösümdeki bu ağrı hiç acıtmıyordu artık olduğum odada hiç kimse yokmuş gibi geliyorduduymuyor görmüyordum  yeni yeni anlıyordum ölüm unuturuyomuş aşkı derdi gelecek kaygım yok olmuştu derslerim arkadaşlarım sanırım bu insanların sırtlandığı bir yükmüş yasalarından kurtulmuştum sanırım ölme fikri beni korkutmamaya başlamıştı duyduğum o ses beni bu düşüncelerden kurtarmaya yetmişti

_kızım Masal hadi eve gidiyoruz
_efendim babacım
_kızım burdamısın baban gidiyoruz diyo
_burdayım tabi annecim dalmışım öyle
_doktorbey iyi günler bir kusurumuz oduysa afdin efendim bizi
_nedemek kadir bey iyi günler kendinize iyi bakın küçük hanım ilaçları sakın ihmal etme yoksa daha çok ilaç içmek zorunda kalırsın
_tabi aksatmam doktor bey iyi günler

Odadan çıktık koridordan yürüyüp asansörün yanına geldik aşağı inip arabaya bindik derin bir nefes  adım sanki yıllardır tutsak kaldığım zindandan bugün çıkmış gibi
Hislerimle savaşa girdim durun susun kabetim biliyorum  eve gidene kadar tek kelime konuşmadım annemle babamın atıklarını  dinliyormuş vibi yapı yordum aklımda bazı anılar daha beli daha hatırlanır Halle geliyordu neler neler yaşamışım aslında ölebilirmişim artık yapileceğim şeyler tükenmiş gibi hissediyorum cadere küsen bir insana dönüşmüşum
_kızım geldik hadi in
_tamam ennecim geldim
_hanım hadi aç kapıyı
_tamam bekle
İçeri girdik annem bize bişey içip içmediğimizi sordu
_anne ben odama çıkıyorum bişey içmeyeçeğim
_tamam kızım
Odama çıkmak için merdivenlerden yukarı çıktım odamın kapısından içeri girdim
_kadir bu kızın hali hiç iyi değil
_biliyorum bunu görüyorum ama ne yapabilirim daha kendimi avutamıyorum
_biliyorum bende aynı haldeyim ağlamamak için kendimi zor tutuyorum evimiz yas yeri gibi en azından bu havadan kurtarmalıyız
_haklısın canım kızım bu gün nerdeyse hiç konuşmadı onun neşesi bizide mutlu ederdi
_o yazdığı masalara devam etmeli belki böylece biraz unutur
_bu iyi fikir hanım bunu ona demeliyiz arkadaşınıda akşama çağıralım
_aynen ben ararım onları
_ben dükana gideyim akşama gelirken eve bişey alınacak mı 
_ben mutfağı bakar ararım seni hadi güle güle
_tamam
Ne kızıma baka biliyordum nede evime ben iyi bir baba değilim Allah'ım yardım et ne olur kızımı kurtar bu ileten buna dayanamaz o
_kızım Masal ne yapıyorsun odada
_hic anecim gel
_kızım canın sıkılıyor dimi
_evet annecim
_ozaman yazdığın masalına devam etsene
_haklısın anne unutmuşum yazmaya başlamalıyım
_sen başla bende yemek yapmaya başlamalıyım akşam hepimiz yoksa ac kalırız hım
_anne ya
_hadi sana kola gelsin
Annem kapıdan çıkmıştı ve kendimle kalmaya başladım ve kendimle ilgili şeylerden uzak durmalıydım kalemlerim kağıtlarım adım hapsini dolaptan başladım yazmaya biliyorum bilgisayar da yazsam daha kolay olurdu ama ozaman bu kokuyu alamazdım kalem kağıt kokusunu hep çok sevmişimdir ve kaldığım yerden devam ettim bazen benden habersiz gözlerimden düşen yaşlara aldırmadan bazen dalıp gidiyorum elimden düşen kalemim yetişiyo düştüğüm uçurumdan kurtarmaya bazen hafif bir rüzgar sesi alıp götürüyo beni yeşil bir dere kenarına okadar güzelki orası geri gelmek istemiyorum bunu bölen kalemi kırıyorum susmakla bağırmak arasında bir yerde duruyorum bencillik yapıyordum sanki sadece iki satır yazmıştım düşüncelerime daha çok zaman ayırıyordum kendimle başladığım masalımı senle bitiyorum