The other side

Chapter 1

Ik hoorde de vogels buiten fluiten. Ik deed een van me ogen open en ik lag in het gras blijkbaar was ik alweer in slaap gevallen in het gras. Shit zei ik niet alweer. Ik keek snel op me horloge om te kijken of ik niet me had verslapen. Ja hoor, heb het weer voor elkaar gekregen. Ik stond zo snel mogelijk op en pakte me fiets die wat verder in de wei lag. Ik sprong er op en fietste zo snel mogelijk weg. Op de fiets keek ik om me heen. Het gewoonlijke couples die samen een wandeling maken. Kinderen die tikkertje spelen. En dan zag ik het boekenwinkeltje waar ik werk. Ik sprong van me fiets af en begroeten het oudere stel die de winkel uitliep. Ik ademende diep om me voor te bereiden op de preek die ik ging krijgen. Lucyyyy een oude kleine bollige man kwam om me af gestormd. Al weer te laat dat gaat van je salaris af. Wat was je nu weer aan het doen, weer dag dromen. Sorry, Meneer Andros. Ja ja snel aan het werk. Daar ligt een stapeltje boeken ruim die maar op. Yes sir, zei ik terwijl ik me arm naar mijn hoofd heften alsof ik in het leger zat. Mister Andros lachte wat moet ik toch me jou. Ik glimlachte terug en begon de boeken terug te leggen.

Na ongeveer 4 uur was het al 18:00. Mister Andros kwam naar me toe en zei dat het tijd. Ik legde de laatste paar boeken weg. En volgde hem hier is je salaris. Ik zag dat hij toch niks had weg gehaald van al die keren te laat komen. Hij lachte het is je wel geraden dat je de zaterdag op tijd bent. Ja is goed. Uhm is het nog goed als ik wat boeken uit kies om thuis te lezen. Go ahead. Thnx, ik liep meteen de wenteltrap naar boven naar de fantasie afdeling. Ik pakte allerlei verschilde boeken. Ik ben dol op boeken waar magie wordt gebruikt of over magische wezens. Ja ik klink vast als een nerd. Het is gewoon een escape naar een mooi wereld in plaats in een wereld waar elke dag het zelfs riedeltje afspeelt. Ik liep weer naar beneden met 4 boeken en scande hem af. Ik deed ze in me tas. Zwaaide mister Anderson uit en gaf miss Minoes de kat een snel aai over haar hoofd. Tot Zaterdag schreeuwde ik nog over me schouder terwijl ik weg fietste. Zonder dat ik wist dat ik niet meer terug kwam voor een lange tijd.