Het Grote Promotie en Recensie Boek *ON HOLD*

Recensie - De Verloren Vader

Ik heb al eerder een boek van deze auteur gerecenseerd, dus ik zal de twee boeken ook regelmatig met elkaar vergelijken. Lees de recensie van 'Harry Potter en het Drakenmeisje' om deze recensie volledig te snappen. 


Titel: De Verloren Vader


Genre: Misdaad/Drama/Thriller


Auteur: descor1995 


Beschrijving: Scarlett komt erachter dat haar vader niet haar echte vader is, maar een stiefvader. Terwijl zij op zoek gaat naar haar echte biologische vader, zitten haar moeder en drugs- en alcoholgebruikende stiefvader haar continue dwars, waarbij de stiefvader zowel haar als haar moeder regelmatig mishandelt. Voor de zoektocht krijgt ze hulp, maar zou de hulp genoeg zijn om haar biologische vader daadwerkelijk te vinden en haar stiefvader het zwijgen op te leggen?

Eerste Indruk: De cover ziet er donker en mysterieus uit en dit past zeker bij het verhaal. Het is een simpele cover met alleen de kleuren wit en zwart, wat werkt voor de sfeer van het boek.

De titel keur ik ook goed, want het geeft gewoon perfect weer waar het grootste gedeelte van het verhaal om draait.

De omschrijving is ook zeer effectief. Het geeft duidelijk weer waar het verhaal over gaat én het maakt de lezer nieuwsgierig. Perfecte combinatie dus. Ik ben er inmiddels van overtuigt dat jij de Koningin der Beschrijvingen bent want damn, je bent er echt goed in!

De eerste indruk is dus zeer geslaagd. Goed gedaan!


Verhaal: Het verhaal heeft eigenlijk twee verschillende delen. Ten eerste probeert Scarlett haar biologische vader te vinden. Ten tweede probeert Scarlett haar stiefvader Clayton op te sporen om hem te laten boeten voor wat hij haar en haar moeder heeft aangedaan. Dit belooft natuurlijk een zeer spannend verhaal. Jouw idee voor dit boek valt kortom niet te bekritiseren.

Waar ik wel een beetje op kan zeuren is de manier waarop jij met spanning omgaat. Spanning moet natuurlijk opgebouwd worden. Personages die beetje voor beetje informatie krijgen zodat de lezer steeds verder moet lezen om het gehele plaatje te krijgen. Het zoeken van de vader, één van de verhaallijnen van dit boek, is al opgelost in het proloog en dat vind ik jammer. De lezer weet al wie de vader is, dat lezen ze in het eerste hoofdstuk al. Dit haalt de spanning er helaas een beetje van af. Ik zou in het proloog geen namen gebruiken, zodat het voor de lezer een mysterie blijft wie de vader is en ze het samen met Scarlett kunnen oplossen.

Dan kom ik eigenlijk bij mijn tweede kritiekpunt op de spanningsopbouw; Scarlett lost in één van de eerste hoofdstukken al op wie haar vader is. Johnson (haar vader) benadert haar en ze vangt een heel interessant gesprek op tussen Johnson en haar moeder. Ze heeft vrijwel gelijk door dat Johnson haar vader is, maar weet het nog niet 100% zeker. Een hoofdstuk later wordt haar sterke vermoeden echter bevestigd. Ik zou zeggen; neem meer de tijd. Laat Scarlett langzaam allerlei puzzelstukjes ontdekken over haar vaders identiteit en laat haar dán Johnson ontmoeten, waardoor haar puzzelstukjes bij elkaar komen en ze eindelijk haar vader heeft gevonden. Dit zal voor meer spanning zorgen en zal de lezer meer voldoening geven wanneer Scarlett haar vader vindt. 

De zoektocht naar Clayton, daarentegen, neemt wel meer zijn tijd, waardoor de spanning beter opgebouwd is. 

Dan ga ik nu even over op spoilers, dus wees gewaarschuwd. Het einde voelde voor mij raar aan. Clayton had spijt van zijn daden en je beschrijft uitvoerig hoe graag hij vergeven wilt worden. Uiteindelijk wordt hij ook vergeven en krijgt hij een lagere straf. Zijn gedrag wordt geëxcuseerd door zijn traumatische jeugd. Ik denk persoonlijk niet dat het nodig was om Clayton deze ontwikkeling te geven. Hij wordt 'goed', een beter persoon en verdient dus vergiffenis. Ik vind echter dat hij totaal geen vergiffenis verdient, na alles wat hij heeft gedaan. Een traumatische jeugd is geen excuus om een ongelooflijk slecht persoon te zijn. Waarom je dit als einde hebt begrijp ik dus niet helemaal. Heel het boek laat je zien wat voor een vreselijk persoon hij is en op het einde moeten we hem  maar vergeven voor zijn daden? De andere personages concluderen zelfs dat alles wat hij heeft gedaan 'niet echt zijn schuld was' omdat hij zo'n vervelende jeugd had gehad en niet beter wist. Dit is best wel een destructieve eindboodschap. Iedereen moet verantwoordelijkheid nemen voor zijn daden, hoe vervelend hun jeugd ook was en niet iedereen verdient vergiffenis, hoe erg het ze ook spijt. Dit is best wel een persoonlijk kritiekpunt dus, ik ben het gewoon  niet eens met de eindboodschap van dit verhaal. Het is wel jouw boek en als jouw boodschap is dat iedereen een tweede kans verdient, dan moet je het zo houden, maar ik zou dan wel Clayton een iets sympathieker personage maken, anders is het onmogelijk voor de lezer om hem te vergeven. 


Personages: De personages in dit boek voelen niet helemaal uitgewerkt. Ik denk dat je iets meer tijd moet steken in hun persoonlijkheden, want op dit moment waren ze erg passief en zou ik ze niet echt kunnen beschrijven. 

Ik kan wel zeggen dat ik wat gelijkenissen zie tussen Scarlett en Dorothy (de hoofdpersoon van 'Harry Potter en het Drakenmeisje'. Ze hebben allebei hetzelfde 'instinct', waardoor ze al heel snel mysteries kunnen ontrafelen. Voor Dorothy vind ik dit niet een erg groot probleem, zij was immers een draak en die hebben dat soort instinct. Ik heb in mijn vorige recensie ook al tegen je gezegd dat dit instinct wel de spanning uit het verhaal haalt en dat ga ik nu weer zeggen. Ook is het voor Scarlett minder logisch, want zij is gewoon een mens. Ik vond haar dus een beetje overdreven instinctief. Als je dat wat minder heftig maakt, dan wordt het verhaal gelijk nog spannender.

De relatie tussen Scarlett en Johnson is erg leuk om over te lezen. Ze hebben leuke chemie en zijn erg schattig als vader en dochter.

Scarlett's relatie met haar moeder vond ik erg interessant. Haar moeder was voor mij het interessantste personage, omdat ze in zo'n tweestrijd zat tussen kiezen voor haar dochter of voor de man van wie ze houdt. Haar innerlijke strijd was erg leuk om over te lezen. Dit zorgde er natuurlijk voor dat Scarlett een ingewikkelde relatie met haar moeder kreeg, wat ik super tof vond.


Schrijfstijl: Ook in dit verhaal merkte ik op dat je redelijk samenvattend schrijft, maar hier was het net iets meer samenvattend dan in je andere boek. Ik denk dat je dus beter hebt geleerd om een actiever verhaal te schrijven, gezien je andere boek nieuwer is dan dit boek. Dat is goed! Het laat je vooruitgang zien. 

Dit boek was namelijk soms best lastig voor mij om te lezen. Mijn tip is om meer actief te schrijven. Beschrijf niet wat er gebeurt, maar laat zien wat er gebeurd! Show don't tell dus. In plaats van een dialoog te beschrijven in een paragraaf, laat de personages ook echt met elkaar praten. Beschrijf bepaalde gezichtsuitdrukkingen of lichaamshoudingen om hun emoties naar voren te brengen zonder dat je zegt dat ze 'boos' of 'verdrietig' zijn. Wanneer er een dialoog plaatsvond, zag ik dat je dit inderdaad deed, dus daar wil ik meer van zien!

Verder zou ik ook eens uitproberen om een wat minder monoloog-achtig dialoog te schrijven. Jouw schrijfstijl op dit moment is namelijk dat wanneer personages ook écht met elkaar praten (en je niet gewoon beschrijft wat ze zeggen) dan praten ze in monologen met elkaar, lange paragrafen met veel zinnen, omstebeurt. Probeer eens uit hoe het is als ze steeds een paar zinnen (1-3) uitwisselen. Ik denk dat dat iets natuurlijker overkomt. Op momenten van belangrijke confrontaties is er natuurlijk niks mis met monologen, dus op die momenten kun je het gewoon houden. Natuurlijk kan dit ook gewoon jouw stijl zijn, dus je kunt zelf bepalen wat je doet, maar het lijkt me wel een leuk experiment. 


Spelling en Grammatica: Zeer netjes, over het algemeen. Goed gedaan!

Algemene Opmerkingen: Erg leuk dat de laatste zin weer een cliffhanger was, net als bij je andere boek! Oh en nog iets, je boek staat op 'Bezig', maar volgens mij is hij toch gewoon voltooid?