DENİZ FENERİ

7.Bölüm

  Kapının sertçe çarpılmasıyla kendime geldim . İçeri geçip salona göz attım, tahmin ettiğim gibi kaya gitmişti .Derin bi nefes alıp oturdum ,kimsenin sesi çıkmıyordu büyük ihtimalle kayanın bağırışını duymuşlardı.
Yağızın telefonun çalmasıyla kısaca tamam deyip ayağa kalktı.

"Gidiyoruz "

Yusuf sıkma canını der gibi gülümseyip mırıldandı.

"kahvaltı için sağol kanka , görüşürüz "

Gülümsemeye çalıştım .

"Her şey için sağol kardeşim ."

Doğu da konuşunca önemli değil diye mırıldanıp bana koala gibi sarılan doruğa sarıldım .

"Yarın görüşürüz mavişim"

"Güneş sende geliyorsun eve bırakacağız seni de ."

"Peki"

Eşyalarını alıp bana sıkıca sarıldı.

"Onun adına özür dilerim."

"saçmalama " deyip sırtını sıvazladım. Onun bi suçu yoktu ki aslında kimsenin suçu yoktu kaya haklıydı , kardeşi belli ki onun hassas noktasıydı. Onları yolcu edip selin ve nura döndüm .

"Ne yapalım ?"

"Ben eve geçiyorum kanka annem aradı ."

" bende gideyim canım yarın okul var malum . Hem yeliz sultan da arar birazdan"

"peki"

Onlarla vedalaşıp salona geçtim . Biraz ortalığı toparladıktan sonra odama çıktım ,bi süre kitap okuyup sahile gidecektim. Zaten saat şuan 2'ydi . Yarım bıraktığım kitabımı alıp salıncağıma oturdum . Okumaya başlamadan önce telefonuma gelen bildirimleri kontrol edip sessize aldım . Kitap okurken rahatsız edilmeyi sevmiyordum .
Düşüncelerimi erteleyip kaldığım yerden okumaya başladım .

**********

  kitabı bitirip salıncağımdan kalktım ve kitaplığıma koydum .
Saat 7'ye geliyordu , artık sahile gitmek istiyordum . Sabahtan beri ertelediğim düşüncelerimi artık erteleyemiyordum . Üzerimi değiştirmeye gerek duymadan siyah hırkamı giyip anahtarımı ve sigaramı alıp evden çıktım . Yürüyerek gidecektim . Hava yavaştan kararmaya başlıyordu . Bi süre sonra sahile gelince boş bi bank aradım , ama bulamadım çünkü sahil bugün biraz kalabalıktı . Biraz daha ilerleyip deniz fenerine yakın bi kayalığa oturdum burası hem daha sakin bi yerdi hemde kayalardan dolayı beni kimsenin göremeyeceği bi yerdi . Denize çok yakın olması da başka bi şansımdı sanırım . Kayalıkların üzerine oturup sigaradan bi tane aldım . 2 yıldır falan kullanıyordum sanırım , ama bağımlı değildim ara sıra içiyordum. Sigaranın dumanının hava da dağılmasına izin verip yok olana kadar izledim .
Bazen bi sigara dumanı olmak istiyordum .

Acaba cansu'yu neden kaçırmışlardı ? Ya da gerçekten  ölmüş olabilir miydi ?Neden bilmiyordum ama içimde bi yerde ... bi ses.. hala yaşadığını söylüyordu bana.

Zor olmalıydı , hem kaya hemde yağız için . Biten sigaramı söndürüp yenisini yaktım . Şu 3 günde çok fazla şey yaşamıştım. Değişiyordum, işin garibi bu kötü bişey değildi. Şu 3 günde hayatım boyunca gülmediğim kadar gülmüştüm sanırım . Hayatıma kız kardeşim diyebileceğim 3 kişi girmişti bi anda, kaya hariç 3 tane de arkadaşım olmuştu galiba tabii yağızı bilmiyordum . Hiç konuşmamıştık . Yine de bu bile fazlaydı benim için , hiç arkadaşım olmamıştı bu güne kadar çünkü ...
Garipsiyordum ister istemez korkuyordum . Ya yine üzülürsem ? Ben yabancıydım böyle şeylere ; gülmeye , güvenmeye ,mutlu olmaya..
Anne ve babam bile yanımda yoktu ki benim ,şimdi onları sevmeye başlıyordum ve bunun bana ne getireceğini bilmemekten fazlasıyla korkuyordum .