####Cemrenin günlüğü#####
Artık demir almak günü gelmişse zamandan,
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.... (Yahya Kemal)
Oturuyorum şuan sevgili günlüğüm. Daha düne kadar kendimi bu siirin misralarinda ki gibi meçhule yolculuk eden bir gemi gibi görüyordum. Simdiyse motorunun tüm zorlamasına rağmen demirlemiş bir kırık tekne gibiyim.Tuhaf bir şekilde sahip olduğum onca sey arasında ne olduğunu bilmediğim eksik birsey var birsey. Eksik olduğunu düşündüğüm şey koca bir yanım. Belkide eskiden kalma yara yanım. Hicbirzaman sahip olmadığım icin eksikliğinide fark etmedigim birsey. Beni yoran, kalbime ağır helen birsey. Icim kıpır kıpır birkaç gündür. Bağırıp icimden çıkmasını istedigim bir ses ,bir çağrı var. Engellenemez bir koşma arzusu. Gümrah ırmaklara cayirlara ceken birsey. Neler oluyor Cemre sana diyorum kendi kendime ama bir cevap yok. Belli belirsiz bir inleme .? Kendine gelmelisin diyorum ancak nafile. Bunlar hayra alamet şeyler değil Cemre diyorum kendime faydası yok maalesef.İsmimi kendisinden aldığım eski bir inanis geliyor aklıma .Kışın bitidinin habercisi 3 cemre ;önce havaya Sonra toprağa ve en son suya düşüyor kısa süreli aralıklarla . Atmosfer ısınıyor önce sonra yeryüzü ve Okyanuslar.Tıpkı öyle yim simdi .içimde ılık ılık esen meltemler Var. Ve daha tarifsiz birçok sey.
Günlüğüm dargın kalmayalım diye döndüm sana bugün, yoksa beniM aklımda, kalbimde uyuyan o delikanlı da. Galiba hayatımda yeni bir sayfa açılıyor. Ama bu sayfanın yaprakları sende yok . Hüznümü, sevincimi ,umutlarımı döktüğüm hayatımın pembe yanı günlüğüm, artık rengin benim için Sıradan oysa bem gökkuşağına sevdalandim .bağışla beni.
