Я бы улыбнулся, но нету ведь повода. ( I would smile, but there is no reason)

Κεφάλαιο 3

Βοβα: Τι έγινε;

Αννα: Ο Αλέξης προσπάθησε - -

Ανδρέας : Ήθελε να σκοτώσει τα κορίτσια γιατί απολύθηκε αλλά η Αναστασία μας έσωσε... [ Όπα κάτσε το είπε;]

Ιάσων : Ανδρέα, τι εννοείς η Αναστασία σας έσωσε;

Ανδρέας : Όταν είδα τον Αλέξη να να βαράει με μανία την πόρτα του αμαξιού και τα κορίτσια μέσα, δε σκέφτηκα καθαρά και απλά βγήκα μπροστά ελπίζοντας ότι κάποιος θα έρθει.. Η Αναστασία όμως αντί να καθίσει μέσα στο αμάξι βγήκε πήρε το όπλο μου και τα υπόλοιπα μπορείτε να τα δείτε... Ο Αλέξης είναι στο πάτωμα και αμφιβάλλω αν θα ξανά πιάσει όπλο...

Βοβα:Αναστασία! Γιατι; Είχες πει ότι δε θα ξανά πιάσεις όπλο![και τώρα ξεκινάει το κήρυγμα]

Αναστασία :Δε μπορούσα να τον αφήσω έτσι... Δεν τον σκότωσα...

Βοβα:Ευτυχώς.. Άννα ; Πως είσαι;Ελάτε και οι δύο εδώ [θέλει αγκαλιά ευτυχώς... Δε μου θύμωσε!] Δε θα ξανά έρθετε εδώ... Θα δουλεύω μόνο εγώ εδωω... Πάμε σπίτι τώρα..

Ιασων:Όπα μεγάλε κάτσε... Θέλω να μου εξηγήσεις... Τι εννοούσες με το δε θα ξανά πιάσεις όπλο;

Βοβα:---

Αννα: Εεμ μεγάλη ιστορία.. Καλύτερα να πάμε σπίτι μας να ηρεμήσουμε.

Ανδρεας:Θα έρθετε στο δικό μου σπίτι...

Βοβα:Αυτό δεν είναι απαραίτητο!

Ανδρεας: Δε δέχομαι αντιρρήσεις! Τώρα Ιάσων και Βοβα κάντε κάτι με τον Αλέξη.. Όχι μην τν σκοτώσετε! Και σας περιμένω στο σπίτι..  Αναστασία, Άννα πάμε![δεν υπάρχει περίπτωση ο Βλαδίμηρος να το επιτρέψει αυτό...]

Βοβα :Εντάξει... [ είπε εντάξει;]

Αννα:Μααα...

Ανδρεας: Δεν ακούω τίποτα πάμε...

Αναστασία : Βλαδ.... [έτσι τον λέω όταν δεν είμαι καλά...]

Βοβα : Θα σας βρω σε λίγο...

...

Αννα: Κύριε Ανδρέα;

Ανδρεας: δε χρειάζεται να με λες κύριο 😅 με μεγαλώνεις...

Αννα: Γιατί μας βοηθάτε; [ στο μυαλό μου είσαι...]

Ανδρέας : Ας πούμε ότι έχω ελεύθερο χρόνο και θέλω να τον γεμίσω... [κλασικό]