Yeni bir hayat

Taşınma

Insan hayatta hiçbir şeye başına gelmediği sürece inanmaz . Mesela bana çok olmuştur bu başıma gelmez deyip de geldiği,ilk görüşte aşk gibi...
Ben 16 yaşında lise 2. Sınıf öğrencisiyim sarı saçlarım , ela gözlerim var . Surat yapım yuvarlak. Koç burcuyum , keçi gibi inatım ama onun dışında annesinden ayrılmış süt kuzusu gibi saf bir kızım . Genelde kendi halimde sessiz bir yapım var. Babamın işi nedeniyle Eskişehir'e bu yaz taşındık . Yeni bir ortam , yeni arkadaşlar edinecektim heyecan vardı tabi pek kolay kolay arkadaş edinemem , arkadaş edinmek istiyorum ama bu konu da pek başarılı sayılmam. Haftaya pazartesi okullar açılıyor. Bizim evde taşınma işleri hala sürüyor fakat bu durumdan pek memnun değilim aslında buraya gelmek istemedim ama mecburdum. Babama bu konudan hiç bahsetmedim söyleyip de onu üzmek istemiyorum. Bütün arkadaşlarım , belki ilk aşkım doğduğum büyüdüğüm şehirde Balıkesir'de kalmıştı. Ama artık burdayım önüme bakacağım çünkü herkes geride kaldı. Burası benim için yeni bir hayat , yeni bir gelecek .Yarın okullar açılıyor ve benim burası hakkında en ufak bir bilgim yok neler olucak , ne yapacağımı bilmiyorum. Babamdan beni okula götürmesini istedim. Yatıyorum yarın sabah erken kalkmak üzere iyi geceler .
Saat 7.00 alarm zır zır ötüyor yaz tatilinden sonra erken saatte kalkmak çok koydu . Canım yemek yemek istemiyor , az süt ısıtıp enfes mısır gevreğimden yudumladım ve babamın hadi kızım çıkıyoruz sesi duyuldu ayaklarım geri geri gidiyor gitmek istemiyorum. Yeni okulum fazla uzak değil daha sonralarda yürüyerek gitmeyi düşünüyorum.
Belki de bir yol arkadaşı bulurum nasıl ama güzel fikir. Okulun bahçesinden içeri girme vakti geldi. Henüz sınıfım bile belli değil isimler tek tek okunacakmış. 10/C sınıfındayım en arka köşede oturuyorum. Normalde arka sıraları sevmem ama herkezden uzak,yalnız kalmak istiyorum. Ilk teneffüs zili çaldı yanıma bir kız yanaştı. Uzun boylu esmer bir kız adı Melisa. Bu okulda tanıştığım ilk insan. Ilk gün tanışmalardan ders işlenmeye sıra gelmedi hocalarım çok tatlı. Sınıf arkadaşlarım da benim kafadan eğleneceğe benziyoruz. Kendi adıma seviniyorum oysa ki ayaklarım geri geri gitmişti hal bu ki çekinecek ne vardı. Ilk günüm sonlandı eve vardım. Genelde odamda bloglarımla meşgul olurum her an ne yapıyorsam onu yazarım küçüklükten gelen bir alışkanlık aslında ileride hatırlanıcak çok anım olucak her ne yaptıysam iyi ya da kötü hepsini hatırlıyacam. Belki de kimi zaman ondan kurtulmak isteyeceğim ama ne farkeder bu benim hayatımdı sonuçta. Annemi ben üç yaşındayken akciğer kanserinden kaybetmişiz küçük olduğum için pek hatırlamıyorum. Büyüdükçe onu daha çok arıyorum yaşadıklarımı paylaşacak insanım yok babama herşeyimi anlatamam sonuçta. Anneme ilk hoşlandığım çocuğu , sinir olduğum kızları anlatmak onunla dertleşmek çok isterdim , bazı geceler gözlerim doluyor kaç yaşıma gelmeme rağmen dışarıda yağmur yağarken annem bana da kitap okusun istiyorum benim de yanımda olsun. Küçükken arkadaşlarım annelerin okuduğu masalları anlatırlardı o zamanlar üzülüyordum geçiyordu şimdilerde annesizliği daha çok hissediyorum bir yanım hep eksik. Belki de içime kapanıklığımın nedeni budur ama bundan kurtulmak istiyorum. Babam işten geldi yemek yemeğe gideceğiz ben malum pek yemek yapmayı bilmiyorum. Yemek yedikten sonra sonra babamla biraz turladık. Saat 11 gibi eve geldik daha sonrasında hemen uykuya daldım. Ikinci günümde okula daha istekli gidiyorum dün hiç canım sıkılmadı. Okul süresince sıkılmayacağımı ümit ediyorum. O eski çekinik hallerimden kurtulup yeni arkadaşlarımın yanına gittim. Hepsi birbirinden şeker hatta biri yan apartmanımızda oturuyormuş. Yeni yol arkadaşımı buldum sanırım. Karşı sınıfımız da bir çocuk esmer ve mavi gözlü , çok taş. Melisa'nın arkadaşı belki bize bir buluşma ayarlar. Onu gördükçe kalbim küt küt atıyor daha adını bilmiyorum ne yazık ki.