▪️ONE SHOT #9
~~~~~~~~~~~~~~~
'I'M FINE'
"Congratulations Architect!" He said as I felt his arms around my waist.
"Thank you Attorney. Congratulations din!" I smiled then hug him back.
He's my boyfriend since high school until now. Kakagraduate lang namin as a college student. He taked Law while ako Architecture. Hassle para sa relasyon namin kase busy siya sa readings nya at ako sa plates ko, pero hindi naging dahilan para bitawan namin ng isa't isa.
We've been into ups and downs situation and we're always here for each other to make sure one of us is okay. Pag tinatawagan ko siya kahit gabi na para lang sabihin na stress and hindi ko na kaya, pupuntahan nya pa 'ko sa bahay namin para lang macomfort niya ako personally.
"Hey love" tawag niya sa'kin na nagpabalik sa atensiyon ko.
"Hey..." I give him a sweet smile.
"Are you okay? Tulala ka kanina."
"Oo naman." I giggled and hug him. He's too caring and sweet.
"Mukha ba 'kong hindi okay? I'm just thinking na finally tapos na tayo sa college life and may bago tayong haharapin na pagsubok sa life. I'm happy for us." Tinignan ko siya at nginitian.
"Pano ba naman kase tulala ka." Sabi niya habang pinipisil ang pisngi ko.
Napanguso ako dahil sa ginawa nya, hilig niyang gawin sa pisngi ko 'yon.
"By the way, may pupuntahan tayo ngayon. Napagpaalam na kita kanila tita."
"Huh? Where are we going, love? I don't remember na we planned something after our graduation." Baka saan ako neto dalhin, kakagraduate pa lang namin.
"Syempre it's a surprise." He winked at me.
"Loko ka, baka saan mo 'ko dalhin."
He just laugh at hinila niya ako papuntang sasakyan.
-----
"Love matagal pa ba?" Tanong ko kase mula ng makarating kami sa di ko alam na lugar dahil pinapiring niya ako nung malapit lapit na kami at kanina pa kami naglalakad.
"Ssshh malapit na okay? We're so near, just wait."
"Ugh okay okay." Nasabi ko na lang dahil kanina pa ako tanong nang tanong.
"Stand still." Sabi nya na nagpatigil sa'kin sa kinatatayuan ko at binitawan niya ang kamay ko.
"Hey love! Bat mo 'ko binitawan? Kainis naman to."
Narinig ko yung tawa niya.
"On the count of 3, take off the blindfold. Got it?"
Nag thumbs up ako bilang sagot.
"1...2...3! Now take it off."
Nang tanggalin ko yung blindfold, napamangha na lang ako sa nakita ko. Kaya pala ang lamig ng hangin dahil nasa dagat kami ngayon. Nasa taas ng cliff to be exact.
Tumabi siya sa'kin at nilingon ko naman siya.
"Anong ginagawa natin dito love? Napakaganda dito."
"Nagustuhan mo?"
Tanong niya at dali dali naman akong tumango.
"I'm glad you like it here." Kita kong ngumiti siya at tumingin sa dagat.
"Yung tanong ko, love. Anong ginagawa natin dito?"
I felt his arm on my shoulder and pulled me closer to him.
"Dito ako magpapagawa ng bahay natin."
Ah dito magpapagawa ng bahay nami-
"Ano? Bahay natin?!"
He laugh at my reaction.
"Yep, you heard it right, love. Dito ako magpapatayo ng bahay natin, dito tayo titira with our children soon. This is our graduation gift for you, for us. And ikaw ang architect."
"Aww, I love you so much, love." I'm so thankful that I have a man like him.
"I love you too, love. I can't wait na matayo yung bahay natin dito." He said and kissed the top of my head.
We just stare at the ocean as the sun goes down and imagining our future house.
Nilingon ko siya at tinanong "Okay na ba 'yan Mr. Attorney?"
He nods
"Job well done Architect, ang ganda ng design ng bahay at good job din sa kapartner mong engineer."
"I'm glad that you like it." I smiled at tumingin sa bahay.
"Uhh hey, are you okay?" Tanong niya na kinakunot ng noo ko. Tinignan ko siya.
"Yes, why?"
"You're crying" he said and handed me his handkerchief.
"O-oh sorry about that. I'm just happy dahil naging successful 'tong project namin."
"And of course I'm okay. I'm fine." I gave him an assurance smile.
"Oh okay." Sabi niya at bigla na lang tumahimik ang paligid. Ang awkward.
"Ahm I'm sorry what happened last 2 years. I hope you're feeling better now."
"I'm okay naman na, don't think about it. Past is past." Nginitian ko siya para maniwala sa sinasabi ko.
"By the way, congratulations sa bagong bahay mo. I'll get going na, birthday ni mom ngayon."
"Sure, pasabi kay tita na Happy birthday."
"Makakarating" ayun na yung last kong sinabi bago tumalikod at maglakad papuntang sasakyan. Baka di ko pa kayanin kung magtatagal pa ko.
"Take care and thank you!" Pahabol nya bago ako makapasok sa loob ng kotse. Nagsimula na 'kong magdrive pauwing Manila.
Hindi ko maiwasang hindi isipin yung nangyare last 2 years. Naging mahirap samin dahil nagtatrabaho na kami, andun yung pagod and stress. Nawalan ako ng oras sa kaniya, nagkulang ako. Hindi siya yung bumitaw, pinipilit niya pa 'kong 'wag makipaghiwalay. Wala eh, ayun lang yung tanging paraan para sa ikabubuti niya.
Yung bahay na yun, para sa kanila ng asawa niya yun. Yung dating sa amin, naging sa kanila. Dahil iniwan ko siya. Pero wala akong sama ng loob dahil ako naman ang may kasalanan. I'm okay with it and I'm happy for the both of them. I just need to move forward. For now, I'll just focus to my work and move on.
Yeah, I'm fine. 50/50.
[END]
~~~~~~~~~~~~~~~
~Ms.Kookie
