Yalnızlığımın Ortağı

4.Bölüm

ÖZGÜR'DEN

 

Şevvalin yanından ayrılıp odama geleli 2 saat oldu. Yinede uyuyamıyordum. Aklımda sadece Elif'in bağırışı vardı. Sesini son kez duyuşum...

" O gün ... O gün hayatımın en berbat günü ...

O gün Şevvalin doğum günü , geçirdiği kaza sonucuysa ölüm günü olmuştu.

 Cumartesi günüydü ve Şevvalle birlikte kafede kutlayacaktık. Elif abartılı şeyler sevmediği için sadece üçümüz kutlayacaktık. Pastaya son bir kez baktım. Üzerinde benim ortada sağımda Elif , solumda ise Şevvalin olduğu fotoğrafımız vardı. Elif her zaman bu fotoğrafı çok sevdiğini söyler dururdu. Bizde Şavvele bunu yaptırmaya karar vermiştik. Herşey hazırdı birtek Elif yok derken ...

Elif'i karşı cadde de görmüştüm .

Her zamanki gibi güzel görünüyordu .

Acaba herkesin gözünde bu melek görüntüsü mü vardı ? Yoksa ben ona deliler gibi aşık olduğum için mi bu kadar güzel bilmiyorum diye düşünürken kulaklarım çığlık ve fren sesiyle dolmuştu.

Karşıdan gelen araba Elifi'ime çarpmıştı. Kazanın ardından Elif'i hastaneye kaldırmış , beyin kanaması geçirdiği için ameliyata almışlardı. Ameliyattan çıkan doktor riski daha atlatmadığını söyleyip gitmişti. Tam tamına 4 gün komada kaldı. Biz hala kendine gelecek umuduyla bakarken doktoru gelip kanamanın yeniden başladığını ve durduramaklarını söylemişti .

Elif artık yoktu. Benim yeşil gözlüm , hayatımı birleştirmeyi düşündüğüm ve ilerde çocuklarımına annesi olarak gördüğüm birtanem artık yoktu .

3 ay boyunca kendime gelememiştim. Şevvalin bana yumruk atması ve yaptığı konuşma sonucu toparlanmıştım. O günden sonra bırakmadım onu. Öncesinde de yakındık ancak Elif'in ölümü daha çok bağlamıştı bizi... Onu üzen karşısında beni bulur ve ölüm sebebi kesinlikle ben olurum .

Bunları düşünmeyi bırakı uyumam gerektiğini farkettim. Yarın Pazartesi ve uykusuz başlarsam fazla asabi oluyorum...

ŞEVVAL'DEN

Tahmin ettiğim gibi dün gece Berk'i düşünmekten çok geç saatte uyumuştum. Sanırım şuan 2 saatlik uykuyla duruyorum. Allah'tan uykuyu çok seven bir insan değilim .

Özgür elinde tepsisiyle geliyordu. Yüzüne bakılırsa dün gece uykusunu alamamış umarım çom asabi olmaz bugün ...

"Günaydın ufaklık" deyip masaya oturdu. Bana böyle demesinden nefret ediyorum. Gayette normalim. 1.74 boyum var benim .. Ayrıca aynı yaştayız. Tamam beni koruyup kolladığı , sahiplendiği için abi diyor olabilirim ama bu onun bana "ufaklık" demesini gerektirmez.

"Sana da günaydın gıcık" dedim dişlerimin arasından "anlaşılan dün geceyi uykusuz geçirmişsin , şu haline bak maymuşa dönmüşsün " diye devam edip sırıttım.

"Off hiç sorma yaa 2 buçuk gibi ancak uyuyabildim " dedi ekmeği ağzındayken. Bu hareketinden dolayı uyarmak anlamında kafasına vuracaktım ki ... Bana o elini hemen indirmezsen seni öldürüm bakışını attığı için elimi indirip yerime sindim...

Dün gece neden uyumuş olabileceğini düşünürken aklıma dün gece Elif konusunu açtığım geldi. Evet evet kesin onu düşündü yaa off benim yüzümden..

"Neyin var Şevval ?" dedi. Sanırım Elif'i düşünürken suratım düşmüştü. Konuyu tekrar açmak istemedğimden 

"Dün gece Berk'i okula girerken gördüm." deyiverdim bir anda.

"Berk derken ?"  Ahh şapşal Şeval çocuğun adını nerden hatırlasın ..

"Ya hani sana bahsettiğim şu tek aşkım olan çocuk " dedim.

  "Doğru gördüğüne emin misin ? O çocuk yurtdışında değil miydi ? "

"Eminim tabii ki. Dün gece seninle karşılaştığımızda onu görmüştüm. Olayın şokuyla orda kalmıştım"

"Bence hayal görmüşsündür. 4 sene yurtdışında kalacağım ve Türkiye'ye geri döneceğim . HAH . Bunu yapmam için salak olmam lazım. Ki herkes ne kadar zeki olduğumu bilir." deyip göz kırptı . Ağzım açık onu bakıyorum şuan .. Uzun süre öyle kaldıysam demek ki Özgür ağzımı kapattı. Kendimi toplayıp ;

"Hayır anlamıyorum böyle bir konuyu bile nasıl dönüp dolaşıp kendine getirdin. Egona hayranım doğrusu" dedim gözlerimi devirdiğim sırada.

"Ona herkes hayran gülüm."

"Dedi içinde bir kıro barındırdığını öğrendiğim Özgürcüm" bunu dememle ikimizde kahkaha atmaya başlamıştık. Taa ki masaya oturan kişi suratımı düşürene kadar .. DENGESİZ MANYAK

"Nabersiniz ?" dedi artık sesini bile duymaya tahammülüm olmayan Emir

"İyidir kardeşim senden naber"

"İyi valla nolsun." bana dönerek devam etti. E yuh ama nasıl konuşabiliyor bu hâlâ benimle ..
"Sen nasılsın Şevval ? "

"Seni görmesem daha iyiydim ya neyse" dedim sadece Emir'in duyabileceğine emin olduğum fısıltıyla .

Özgür cevap vermeyecek misin gibisinden bakınca 

"Hee dalmışım yaa iyiyim" dedim geçiştirmek amaçlı tepsimi alıp ayağa kalktım "Derste görüşürüz Özgür" dedim çantamı da alıp yurt binasından çıkıp okul binasına doğru ilerledim .

Siz şimdi anlamadınız ne olduğunu ben anlatayım ..

Bir hafta önce banktan yurda geçerken karşılaşmıştık . Gece gece dışarda e yaptığımla alakalı saçmasapan sorular sormuştu . Onu ilgilendirmediğiyle alakalı cevaplar verdiğimdeyse üzerime ürümeye başladı. Duvarla arasında kalmıştım .

"Ben seni seviyorum bu yüzden seninle alakalı herşey beni ilgilendirir Şevval. " diye fısıldamıştı dudaklarıma yaklaşırken . Ne yapacağını anladığımdaysa tokat atıp üzerimden itmiştim. Vurduğuma şaşımış olmalıydı çünkü Özgür hariç kimseyle aram o kadar iyi olmamıştır.

"SAKIN.BİR.DAHA.BANA.YAKLAŞMA. AYNI ŞEYİ TEKRARLARSAN ÖZGÜR'ÜN HABERİ OLUR !!! " deyip yanından koşarak uzaklaşırken en son

"Senden vazgeçmeye niyetim yok" dediğini duyar gibi olmuştum ama emin değilim.

Nasıl olurda beni sevebilir. Tamam Emir gayet eli yüzü düzgün bir çocuk , hatta sempatikte ama olmaz yani benimle. Ben kimseye sevmedim ki Berk'ten sonra ..

"Aaaaah ! Ne yapıyorsun gerizeka....."  diyeceğim sırada karşımda bana çarpan kişiyi görmemle cümlemin devamını getiremeyeceğim bir şokun etkisine girmiştim.

Beni yerden kaldırırken "Kusura bakma acelem var da " deyip uzaklaştı . Arkasından öylece bakakaldım. Ne yani gerçekten tanımadı mı ??