Ofise adım attığımda heyecanım kat kat artmıştı.Bugün hayatımın başlangıcı idi.İş hayatımın ilk günü olduğu için iyi izlenim yaratmam gerekirdi ve bunu kokune kadar biliyordum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Kıyafetlerim,saçım ve makyajımda salaş )
44 nolu odayı arıyordum.Ama bulamadım.Sonra aklıma asansöre binmenin iyi olabileceği geldi.Bende aklıma uyup bindim.Yeşil ışık yandığında asansörun geldiğini anladım.Kapı süruklenir şekilde açıldı.Karşımda duran kalıplı ve iri gence aldırış etmeden içeri girip,ona arkamı döndüm.
Herşey yolunda idi,44.kata geldiğime göre inebilirim.Kafami yerden kaldırıp,çıkıyordum ki;
Genç koluma davrandı.Arkamı dönünce onun o kırmızı gözleri ile karşılaşmayı aklımın ucundan bile geçirmezdim.Kilitlenerek bakıyordum gözlerine,sonra silkelenip,kolumu geri çektim.
Lalisa:"üzgünüm"
Diyebildim sonra koşarak asansörden çıktım.
Koşuyordum ve 44 nolu odayı arıyordum.Yok ya bulamıyorum.Bir koridor kalmıştı bakmadığım.Nefes nefese girdim koridora.
Lalisa:"41...42...43...45...Ne! 44 neden yok ki?"
Bu nasıl olabilir.
Aramaktan vazgeçmiş merdivenlere yönelmişken kalın bir sesle karanlıkta irkildim.Ses şöyleydi:
"Boşuna arama,o oda lanetli","bulamazsın"
Ardından arkama döndüm.O sesin sahibi yaklaşıyordu.Yaklaştı... Yaklaştı...Yaklaştı.
Tam dibimdeydi şuan.onun o pürüzsüz yüzü yakından daha da olağanüstüydü.Ve bunu görmek bana haz veriyordu...
