Merhaba Danimarka,merhaba Kopenhag yine başlıyoruz okul,sıkıcı hayat aslında burayı severim koruluğa gidip dolaşır kafa dağıtırım ama insanın memleketi gibi olmaz. Sadece yaz tatillerinde anneannemlerin yanına Türkiye'ye gideriz kuzenlerimle orada gezeriz güzel zaman geçiririz ama sıra okulda lanet olsun .
Hava alanının kapısından çıktığımızda otoparktaki arabamıza doğru ilerledik,arabanın yanına geldiğimizde bavulumu babama verip arka koltuğa geçtim.Eve doğru yola çıktığımızda annem ve babamın burayı özlediklerini mırıldaştılar ben ise sadece kulak verdim. 2 gün sonra okul başlayacaktı ve ben bunun için cidden üzgünüm evde olup asosyele bağlamak daha rahat özellikle yemekler bedava açıyorum dolabı çıkıyorum odama yatakta pijamalarım ile pofuduk pofuduk yiyorum ama okulda sıraya gir al masa bul çok uzun iş,ben okul başlıyor diye iç sesim ile depresyona girerken eve geldiğimizi fark ettim babam arabayı park ettiğinde arabadan inip bavullarımızı aldık. Annem kapıyı açıp içeriye girdğimizde odama çıkıp kendimi banyoya attım. Saçımı tarayıp aşağıya indiğinde yemek hazırdı. Hepimiz beraber masaya oturup yemeklerimizi yemeye başladık annemin sorusu ile kafamı tabağımdan kaldırdırdım annem "sessizsin Sıla bir sorun mu var ? " "hayır anne yok sadece biraz yoruldum" dedim annem "tamam"deyip yemeğimiz devam ettik gerçekten sorun yoktu sadece hiç arkadaşım yoktu ve ben her gün lanet yer okula gidecektim. Yemeğimizi bitirip masayı hep beraber topladık daha sonra ben odama çıktım. Yatağıma oturup dışarıyı izlemeye başladım odamın camından karşıdaki ev ve onun arkasındaki koruluk gözüküyordu ve o koruluk benim herşeyimdi dışarıya tek çıkabildiğimden beri hep o koruluğa gider orada dolaşırdım . Karşımızdaki evde 3 senedir boştu evin arka bahçesindeki balkonunda ödevlerimi yapar yemek yerdim,bir kaç kez içine girmeye çalışmıştım ama pencereler ve kapılar sımsıkı kapalıydı. Koruluğu özlemiştim ama hava az sonra tamamen kararacaktı o yüzden yatağıma uzanıp tavana bakmaya başladım. Yol yorgunluğu ile beraber uyuya kalmıştım sabah kalktığımda saat 9.00'dı. Üstümü değiştirip kahvaltıya indiğimde annem elbisesini giymiş babam takım elbiseleri ile kahvaltı yapıyordu. Evet anne ve babamın suratlarını son kez doğru düzgün bakıyorum. Boş sandalyeye oturup "günaydın" dedim ağızlarındaki lokmalarını bitirip onlarda günaydın dediler. Annemler kahvaltıyı benden önce bitirip çıktılar bende kahvaltımı tamamlayıp,sofrayı toparladım. Odama çıkıp sırt çantama hırkamı koydum ve aşağıya mutfağa girip suluğumu doldurup onuda sırt çantama attım. Buzdolabında ne var diye baktığımda tabiki hiçbirşey yoktu yaşasın,sırt çantamı aldım ve ayakkabılığın yanındaki annemlerin benim için bıraktığı parayı aldım ve markete doğru gitmeye başladım market fazla uzağımızda değildi sokağın sonundaydı. Marketin kapısından içeri girdim ve içecek reyonundan kutu kola aldım ve cips reyonuna ilerledim 2 tane büyük cips alıp kasaya gittim ücreti ödeyip marketten çıktım. Koruluğa doğru yürümeye başladım. Koruluğa girip dolaşmaya başladım ağaçlar kuş sesleri huzur vericiydi favori yerim olan 4 ağacın kare oluşturduğu yerdi oraya her zaman bir ağaç ev yapmak istemişimdir yani sadece istedim. Bir ağacın dibine oturup düşünmeye başlamıştım buraya benden başka kimse gelmiyordu etrafta tahtalar vardı küçük klübe gibi bir şey yapabilirdim aslında olabilirdi çantamı ağacın dibinde bırakıp etraftaki tahtaları bir araya getirmeye çalışıyordum artık yorulmaya başlamıştım elimdeki tahtayı da bırakıp yerime oturdum hırkamı giyip su içtim boşluğa bakıp dinlenmeye başladım. Ağaçların arkalarında ayak sesleri geliyordu bir an için ürperdim sesin olduğu yöne doğru kafamı döndürdüm orta boylu bir erkek çocuğuydu bana bakıp "işini bitirdin demek" dedi ve gülümsedi. O buradan daha önce geçmiş miydi? Ne kadar kaptırmıştım kendimi öyle ya. "Daha yeni başlıyorum" gülümsedim "peki evdeki işlerimizi yaptıktan sonra yardıma gelebilirim" "sen bilirsin" gülümse Sıla rahat ol oda insan "yarın akşam üzeri 5'de" "olabilir " "görüşmek üzere" deyip gitti. Olabilirdi aslında hem arkadaşım olurdu hemde klübeme yardım ederdi. Yeni taşınmış olabilirdi de ilk kez görüyordum saate baktığımda 14.00'dı,yarım saat balkonda geçirsem sonra eve gitsem yeriydi çantamı sıralayıp balkona doğru ilerlemeye başladım
Merhaba arkadaşlar yeni hikâye ile buradayım ama genellikle hikâyelerim hayalimdeki gibi olmaz bu yüzden bu hikâyeyi yavaş ve özenerek yazacağım görüşlerinizi yorumlarsanız sevinirim hatalarımı da söylerseniz düzeltmeye çalışacağım
