Love or Friendship?

Chapter Three

-Jane’s POV-

Another night, another event, another freakin’ dinner with that freakin’ maniac’s family. Di ko lubos maisip kung requirement ba ng araw ko ang mabuwisit sa kanya. and here I am, dressing like a freakin’ girl with this freakin’ make up and eating with that freakin’ asshole. Di man lang ako makatanggi dahil para kay mommy ‘to eh. Kung hindi ako pupunta, siya lang mag-isa ang dadalo sa business dinner ng companya. At nangako ako kay mommy na lagi akong nasa tabi niya. So help me Lord.

“Jane? Are you ready?” tanong ni mommy na nasa pintuan. Naka suot siya ng navy blue na satin dress at navy blue na high-hill sandals. She always looks that gorgeous. Bakit di ko namana ang ganda niya. Siguro dahil matapang ang dugo ng iresponsable kong ama. Sa ganda ng mommy ko, pano niya na sikmurang iwan siya. Akala ko pa naman, siya na ang best dad of the world, pero nagkamali ako ng iniwan niya kami para sa kabit niya. Twelve years old pa ako noon, at di ko malilimutan ang araw na iyun.

“umalis kang gago ka! Di kita kailangan! Sumama ka sa kabit mo” sumisigaw si mommy sa baba.

“Tori, please… let me explain” sabi ni daddy

“No! there’s nothing to explain. You don’t have the right to step on my house because you don’t belong to this family anymore. Now, out!” reply ni mommy kay daddy.

“please- Tori, please-“ nagmamakaawang sinabi ni daddy kay mommy.at sinara ni mommy ang front door habang nasa labas ng bahay si daddy. “Tori, hear me please… Tori!” tawag ni daddy mula sa labas.

“Mom? What’s going on?” I ask her already knowing the answer.

“nothing baby. Your dad just… have to leave” she lied

“Mom?” nilapitan ko siya at niyakap. “You don’t have to lie” sabi ko habang siya ay nag break down. Niyakap ko siya dahil alam kong kailangan niya ako.

“I always need him… I need your dad” paiyak niyang sinabi at niyakap din ako.”but he cheated on me”

“mom, if that so, if he cheated on you, then he don’t deserve your tears, mom” sabi ko at napaiyak na rin ako…ito na ba to? Tapos naba an gaming happy ending? Tapos naba ang Fairytale ng pamilya ko? Kung ayaw niya sa amin, ayaw ko na rin sa kanya “we don’t need him, mom.if he could live without us, we coul live without him too. We have each other.  I’m always here by your side” promise ko kay mommy.

“I’m born to be ready mom” binigyan ko siya ng ngiti pagkatapos kong sinabi yun.

“Let’s go? The guest are waiting for us” sabi niya.

“Sure mom” sinamahan ko si mommy palabas ng kwarto at dumeretso na kami sa restaurant namin kung saan ang dinner mangyayare.

*

‘Restaurante de Paraiso’ ang pangalan ng negosyo na nakipag business partner si Mommy. After kami iniwan ng ama ko, pinagtuunan na ni mommy ang business na ito. Kailangan niya ng business partner kaya kapartner niya ang bestfriend niya na mommy ng pinakamaniac na lalaki sa buong mundo. Sa kasamaang palad, kailangan ko siyang pakisamahan kung ayaw kong ma disappoint si mommy.

And speaking of the devil. He’s about 5 meters away from me, at nakikipag flirt, as always. Urgh, my virgin eyes! Anong pumasok sa kokote nila at na-dare nila ang mag PDA dito? Psh! Kinikilig naman tong malanding babaing to. Naka-kojic lang, gandang  ganda na sa sarili. Makahanap nga ng fresh air.

Papunta ako sa roof top dahil di ko type ang mga formal dinner na kagaya nito. Paakyat na ako patungong roof top habang nagsasalita sa sarili “Kailang conscious ka sa bawat galaw mo at ‘posture is a must’. Pati table manners, required. Eh, bagsak ako doon. Kaya, mabuti pa dito sa taas. Mahangin, malawak, maganda ang view ng Makati at ako lang mag-isa. Period.” Sinabi ko ng malakas at may hand gesture pa.

“I could say that your last statement was a false” pamilyar na boses ang sumira ng moment ko… aso? Saan na ang aso? Nagsasalita ba ang aso?

“Doggy? Where are you doggy?” sabi ko.

“Gaga, naka druga ka ba?” sabi niya.

“high-tech na pala ang panahon ngayun noh? Pati aso, may-alam ng druga.” Sabi ko

“alam mo, wala pa akong ginagawa sa’yo, aso na ang tawag mo sa akin. Para malaman mo, may pangalan ako noh, at Xian yun. Di ko alam kung anong dahilan ng pagkainis mo huh, pero tingin ko, naiirita ka lang sa kagwapohan ko”

And here he is. The full-of-himself him. “tapos ka na? ngayun, umalis ka na. teretoryo ko to eh. Nauna ako. Kaya, pwede, bigyan mo naman ako ng hangin” hiling ko sa kanya.

“wow, masakit parin dito, oh” tinuro niya ang dibdib niya “sanay kase ako na pinupuri. Iba ka” sabi niya. “makaalis na nga, polluted na ang hangin eh”

Alone at last.

*

-April’s POV-

Kalian kaya ako mapapansin ng lalaking to. Ginawa ko na ang lahat. Daig ko pa ang tandhana na halos lahat ng oras, nagkakasalubong kami. Pero hindi eh, chapa pa rin ang beauty ko. Halos lahat na ng mata, nasa akin. Sa kanya lang ang hindi. Ganito ba siya ka walang pakialam sa paligid? Pansinin mo naman ako DJ.

Nandito ako ngayon sa may bar kung saan nandito din si Daniel James. Kanina pa ako nakatitig sa kanya. tuwing aalis siya sa kinauupuan niya, dumadaan ako sa harap niya. Pero hindi parin niya ako napansin. Nakakainis!

Buntot ng buntot ka kase. Ayaw niya sa tulad mo. Di mo ma gets?

Buwisit na consensya. pero… pwede nga. Alam na kaya niya? Ayaw kaya niya sa mga sunod ng sunod? Kung ayaw niya, dapat matagal na niya akong pinahinto.

Ayaw niya rin sa iyo eh. Nakakadiri ka kase.

Anong nakakadiri? Hindi kaya. Ang ganda ko kaya tsaka mala model kaya ang katawan ko. Sinong mandidiri sa ‘kin?

Siya.

KJ naman to oh.

“hey, looking good with that dress” sabi ng lalaking tumabi sa akin. Nakasuot ako ng red velvet dress na fit sa akin. Mapapansin mo talaga ang pinaghirapan kong curves. Pero paki remind sa akin na di ko na susuotin ang dress na ito huh. May istsura siya huh, pero di ko type eh. Yung type ko, nakikipaglandian kasama ang mga babae niya. Nilagay niya ang kamay niya sa binti ko “wanna have fun?”

Maniac to ah. “sorry but I have to go” sabi ko at lumayo sa kanya.

“have to go? Eh, hindi mo pa nga ako natitikman?” sabi ng maniac.

Hindi na ako nakapagtimpi. Sinuntok ko na siya sa ilong. Nakakainis eh. Maling araw ang pinili niya. Sa araw pa na buwisit na buwisit ako. Narinig ko ang mga tao sa paligid na namangha sa ginawa ko. Ayoko nang magtagal dito. Baka may mas bubuwisit pa nang araw ko. Pumunta agad ako sa parking lot at umalis. Gusto ko nang matulog.

*

-Monique’s POV-

Pagkatapos ng klase, nakita ko yung nakabangga ko kahapon. Sabi niya, bilang kabayaran sa natapon kong dough nut, ay lilibrihin ko siya ng evening snack. Di ko nga rin alam na may evening snack pala.

“hinabol mo talaga yung magnanakaw para lang sa wallet na Adventure Time? Iba rin yang trip mo huh.” Patawa niyang sinabi. Nasa Mcdonald kami ngayon at nilibre niya ako ng McFloat. Ewan ko nga ba eh. Sabi niya, lilibrehin ko siya, ngayon, okey na daw na sumama ako at di ko na kailangang mag-bayad. “oo nga pala. Ang dami na nating napag-usapan, nalimutan ko tuloy ang pangalan mo. Ano nga ulit yun?” tanong niya.

“di mo nakalimutan ang pangalan ko. Nakalimutan mong tanungin. Monique. Monique Gonzalo” sabi ko habang ino-offer ang kamay ko para pormal.

Medyo matagal-tagal siyang nagreply. Parang malalim ang iniisip at nakanganga siya ng konte. May masama bas a nasabi ko?

“Alex. Alex…” sabi niya.

“well, Alex. Anong ginawa ng pusa sa dila mo at parang nauutal ka?” tanong ko.

“ahm.. wala. Gumagabi na. Gusto mo ihatid na kita?”

“sige” ang sagot ko.