...I'm different...

~Little before the end~

4 years after

Πετάχτηκα από τον ύπνο μου μέσα στον ιδρώτα κοίταξα αμέσως δίπλα μου αλλά ο Jimin δεν ήταν πουθενά.

Σηκώθηκα αμέσως από το κρεβάτι και έτρεξα κάτω μήπως τον βρω.

Μπήκα στην κουζίνα πρώτα και μετά στο σαλόνι.

Δεν είναι πουθενά.

Αχ θεέ μου το όνειρο βγήκε αληθινό.

Γιατι σε εμένα αυτό?

Βγήκα έξω στην αυλή.

Εκεί είναι που κατάλαβα πως ξημερώνει μιας που ο ήλιος φενοταν λίγο.

Έκατσα σε μια από της καρέκλες του τραπεζιού μας έξω στην αυλή και έβαλα τα κλάματα.

Με άφησε.

Μόνο μου.

Πως μπόρεσε και πέταξε τόσα χρόνια στα σκουπίδια.

Όσα ζήσαμε τα διέλυσε με την μια.

Όσο έκλαιγα άκουσα βήματα κοντά μου αλλά δεν γύρισα να κοιτάξω.

Λογικά θα είναι ο Jin huyng.

"Μωράκι μου τι κάνεις τέτοια ώρα έξω. ΠΕΡΙΜΕΝΕ. ΓΙΑΤΊ ΚΛΑΙΣ?"

"Τίποτα απλά είδα έναν τρομερό εφιάλτη"

"Έλα εδώ χαζούλη μουυυ"

Τον τράβηξα με την μια έτσι έκατσε πάνω μου.

"Μην κλαις αγγελούδι μου όμορφο. Είναι όλα καλά. Έχεις εμένα. Εγώ δεν θα σε αφήσω ποτέ. Πότε δεν θα με ξεφορτωθείς. Να το ξέρεις αυτό"

"Σ αγαπάω Jimin ssi. Πάντα θα το κάνω να το ξέρεις"

"Και γω θα σαγαπω για πάντα Jungkookie μου"

"Πάμε μέσα?"

"Νυσταζεις μικρέ μου?"

" Όχι Oppa. Δεν έχω ορεξει να ξανά κοιμηθώ"

"Ούτε εγώ έχω. Θέλεις να πάμε στην θάλασσα?"

"Ναι τώρα πια μπορείς να 'βγάλεις' ελεύθερα την ουρά σου"

"Μμμμ ναι. Πάμε να βάλουμε μαγιό?"

"Ναι oppa"

Μην αναρωτιέσαι για τίποτα φίλη μου.

Ο κόσμος συνήθισε την εικόνα της γοργόνας/σειρήνας σε μια θάλασσα.

Τέλος πάντων...

Με σήκωσε στα χέρια του σε στυλ νύφης χαμογελοντας μου και ανεβήκαμε πάνω στο δωμάτιο μας.

Με αφεισε στο κρεβάτι μας και έφερε τα μαγιό και των δύο μας από την ντουλάπα.

Ήρθε κοντά μου και ξαπλωσε πάνω μου.