For Your Eyes Only ~ 1D fanfic (H. S)

8.

P.o.v Audrey

Waarom wil hij mij spreken? Hij was toch boos ofso. Misschien wil hij het goedmaken? Of wil hij mij laten boeten voor wat ik dan ook heb gedaan. Uhg jongens, ik snap het niet en dan zeggen ze dat meisjes lastig zijn. Had hij niet iets meer informatie kunnen geven?

"Rustig, waarschijnlijk wil hij gewoon even praten." blijkbaar had Maddy gemerkt dat ik nerveus was. "Wacht wat nou als hij je leuk vindt. Omg neem je mij dan wel mee op tour?!" ik grinnik, ze kan haar gestoorde fan kant niet laten rusten, denk ik.

"Maddy, Maddy, Maddy, calm down. Hij vindt mij niet leuk." nu is het mijn beurt om haar gerust te stellen. "Waarom wil hij dan praten?" mmh goeie.

"Geen flauw idee, maar je kan niet zo ineens verliefd worden op iemand."

Nadat we eindelijk weer bij de Ziggo dome zijn, begin ik het best wel spannend te vinden. Wat wil hij zeggen? Aahh daar ga ik weer. Oké adem in, adem uit.

"Hallo mevrouw, bent u misschien Audrey?" vraagt een man van waarschijnlijk de security. "Ja dat ben ik." zeg ik. "Als u mij zou willen volgen. U zou wel even afscheid moeten nemen van uw vriendin." ik geef Maddy snel een knuffel en loop dan maar mee. Hoe erg kan hij zijn?

"U kunt hier binnen wachten, waarschijnlijk is hij er in 5 minuten." zegt de man als we bij een deur stoppen. Ik bedank hem en loop naar binnen. Het is volgens mij een kleedkamer, aangezien er allemaal kledingrekken staan. Gelukkig staat er ook een bank en zonder er bij na te denken plof ik er snel op.

Kan ik in ieder geval een comfortabele breakdown hebben.

Na 5 zenuwslopende minuten hoor ik de deur open gaan. Owh god daar staat hij.

"Hey, ik heb je telefoon." zegt Harry als hij op mij af komt lopen. Beter wel zeg ik in m'n hoofd. "Oh uh dankje, had ik niet verwacht." ik glimlach beleefd naar hem als hij m'n telefoon teruggeeft. "Hebben jullie eigenlijk nog verder in mijn telefoon gekeken?" niet dat hij de waarheid zou spreken maar toch. "Nee, we hadden alleen even gebeld. Slimme code trouwens." we lachen kort. Het valt mij op dat hij veel relaxter en aardiger is. "Tja sorry, hij is net nieuw dus heb ik nog geen Einstein code kunnen bedenken." hij grinnikt . "Ach maakt niet uit het was juist wel handig nu."

Hij kijkt mij aan. Waardoor ik voor het eerst zijn groene ogen goed kan bekijken. Hij lijkt iets nerveus te hebben en verbreekt het oogcontact. Nu ben ik nieuwsgierig.

"Maar waarover wou je nou eigenlijk praten?" vraag ik dan maar. "Owh ja, uh kijk." stottert hij nou een beetje? Het is raar om hem nerveus te zien. Voor duizenden fans is hij rustig, maar nu niet?
"Het zit zo, ik zag je voor het eerst in de Starbucks, weetje nog?" ik knik, natuurlijk dat ga ik nooit meer vergeten. "Vervolgens zag ik jou vanochtend in het hotel en daarna bij de meet&greet. Bij alle drie de keren dat ik je zag deed ik nog al bot." vertelt hij dan. Gelukkig heeft hij het zelf ook door. Hoewel het lastig was om te missen. "Uh misschien een klein beetje." grinnik ik. "Gelukkig kan je erom lachen, maar ik wou als nog sorry zeggen. Persoonlijk weet ik niet waarom ik zo reageerde." verklaard hij. "Ach het maakt toch niks uit. Waarschijnlijk zie ik je hierna toch nooit meer." zeg ik dan en kijk hem weer aan. Even zie ik een vleugje verdriet in zijn ogen, maar het is zo snel weg dat ik niet zeker weet of het er in de eerste plaats wel was. Dit keer ben ik het die het oogcontact verbreekt en kijk naar mijn telefoon.

"Nou dat weet ik nog niet zo zeker, we slapen ten slotte in hetzelfde hotel." Zegt hij met een klein lachje en ik knik met een glimlach. Daar zal Maddy wel blij mee zijn. Ze zal me wel meesleuren om erachter te komen in welke kamer ze slapen.

"Wanneer moeten jullie weer gaan dan?" Vraag ik om de stilte op te vullen. Het begint een beetje ongemakkelijk aan te voelen en ik ben gesloopt. "Gelukkig nog niet meteen. We wouden nog wat van Amsterdam zien." Zegt Harry, terwijl het hij zijn armen op de leuning van de bank legt.

"Ah ja, hetzelfde geldt voor Maddy en m-" mijn zin wordt verbroken door een luide gaap, waardoor Harry terug gaapt en ik naar hem grinnik. "Ik denk dat het tijd is om naar het hotel te gaan." Zegt de jongen met de krullen. Hierop knik ik enthousiast. Iets te enthousiast, want ik voel iets vertrekken in mijn nek. En maak een au geluid.

Harry legt zijn warme hand op mijn schouder en kijkt bezorgd. "Veel meisjes hebben door mij hun nek verrekt, doordat ze ons ineens zien. Maar nog nooit, omdat ze zo graag weg willen gaan." Lacht hij. Ik lach, maar ondertussen kan ik alleen maar letten op zijn hand op mijn schouder.

-------------------------------------
Hello mensjes💞 Weer een nieuwe update. Het gaat snel in het verhaal ik hoop dat dat niet erg is. Ach ja het is een verhaal. Er zal snel weer een nieuw hoofdstuk komen.

Byeee✨