For Your Eyes Only ~ 1D fanfic (H. S)

22.

P.o.v Audrey

Ik bijt in de onderkant van mijn lip en kijk naar het vuur wat in het rond danst in de openhaard. Het lijkt waarschijnlijk als of ik niet luister maar geloof mij ik neem elk woord op. En na elke zin die zijn mond verlaat vraag ik mezelf af of hij wel de waarheid spreekt. Ik was al paranoïde maar het wordt alleen maar erger hier van.

Het lijkt erop dat hij de waarheid vertelt als je naar zijn stem luistert en naar zijn ogen kijkt. Het klinkt misschien raar maar hij heeft namelijk een blik vol spijt. Hoewel zijn ogen zeggen dat hij spijt heeft kijk ik toch steeds naar zijn lippen. En dan niet op een lustvolle manier, misschien een beetje, maar telkens weer zie ik het weer voor me. Dat een ander meisje hem kust op de lippen die mij nu proberen over te halen hem te geloven. Ironisch eigenlijk en pijnlijk.

Als ik eerlijk ben wil ik hem ook geloven, dan kunnen we mooi de zonsondergang te gemoet rijden zonder nog een fuiltje aan de lucht. Maar het is niet zo makkelijk.

Mijn vader zegt altijd dat het leven heel makkelijk is tot je het jezelf moeilijk maakt.

Het leven kan ook heel simpel zijn dat weet ik, daarom heb ik dat advies ook vaak gebruikt om dat in te zien. Maar nu zie ik ook in dat niet elke situatie makkelijk is. Ik blijf ook in twijfel.

Aan het einde van de dag heeft hij iemand anders gezoend en dat niet vertelt. Niks over haar en niks over het hele blackmailen tot dat ik er zelf achterkwam.

Maar... hij wil het wel nog een keer proberen en heeft spijt. Hij had ook gewoon aan het strand kunnen liggen met haar naast zich, zonder gezeik en dit gedoe. In plaats daarvan is hij hier. Proberend mij terug te krijgen. Ook al wil ik hier niet weer door heen gaan en heb ik geen zin in het daten van een beroemd iemand. Toch kun je weinig veranderen aan gevoelens. Misschien...

"En dat is hoe we hier nu zitten." zegt hij in conclusie. Natuurlijk heb ik het einde weer niet helemaal meegekregen. Dat is ook echt niet belangrijk in zo'n situatie ofzo. Ik kijk op van het vuur en zie dat zijn ogen op mij zijn gefocust. "Als je wil dat ik je even alleen laat is dat goed hoor." zegt hij, terwijl ik duidelijk kan zien dat hij niet weg wil.

Ik schud nee en kijk opnieuw even naar de vloer om mijn woorden op volgorde te kunnen zetten "Je hebt mij veel pijn gedaan Harry." zeg ik zacht. Maar aan zijn reactie zie ik dat hij het heeft gehoord.

"Na het zien van die foto's brak mijn net weer gefikste hart opnieuw in tweeën. De muren die ik eerder om me heen had gebouwd waar jij als een sloopkogel doorheen ging kwamen als een speer weer terug, twee keer zo hoog." ik slik de brok ik mijn keel weg. "Ik voelde mij eindelijk weer veilig bij iemand. We hadden misschien niet de perfecte relatie, maar ik voelde mij gelukkig. Ik werd mezelf weer."

"Ik weet nu niet of je de waarheid vertelt en om eerlijk te zijn vind ik het eng om nu zo weer in het diepe te springen. Je had mijn vertrouwen, maar nu niet meer." zeg ik en kijk hem aan. "Natuurlijk maken mensen vergissingen en fouten misschien was dit er ook wel één, wie weet. Ik weet alleen dat ik je nog een kans geef, maar dan moet je me eerst wel weer de kans geven om je te vertrouwen." vertel ik hem en zie hoop in zijn ogen verschijnen.

"Onze relatie begint dus weer bij het begin." eindig ik mijn zegje. Hij komt iets dichterbij zitten. "Kan ik je wel een knuffel geven." ik knik en sluit mijn armen om hem heen. Het voelt warm aan en er bruist weer en gevoel in mijn buik.

"Ik heb je gemist Audrey." fluistert hij in mijn oor. "Ik jou ook" zeg ik en adem zijn vertrouwde geur in.

~~~~~~~~~~~~~
Hellooo daar zijn we weer of ik in ieder geval. Dit hoofdstuk is niet bijzonder lang, maar who cares?

Byeee💞