Παίρνεις μισές αναπνοές
κοιτάς το κενό και πια δεν κλαις
τον πόνο τον βλέπεις στα μάτια σου
Μέσα στο κρύο πια νερό
η ζωή σου χάνεται στο κόκκινο
χαμογελάς όμως γιατί το κόκκινο είναι προσωπικό
Η πόρτα κτυπάει δυνατά
αναμνήσεις έρχονται ξαφνικά
κλείνεις τα μάτια
Η τελευταία σου σκέψη σ'αυτή
καθώς ήταν εκεί, από την πρώτη σου πνοή
ακόμα κι αυτή την γαμημένη τη στιγμή
Το δάκρυ σου τελικά κυλά
καθώς τώρα σε κρατάει σφιχτά
και την αλήθεια σου λες ψιθυριστά :
<< Τώρα είμαι καλά ... μην κλαις άλλο μαμά ... >>
🥀🌌⌛
CZYTASZ
Falling Stars
PoezjaΣκέψεις σε στιγμές εμπνευσμένης βαρεμάρας .... Πεφταστέρια πιο όμορφα από την πραγματική τους φύση ...