Sen doğru sevgiyle sevilmiş yanlış insandın belki de.
Ama hayır,
Sen güzel sevilmeyi en çok hak eden insansın benim için.
Bu yüzden hep seni daha çok sevmeliymişim gibi hissediyorum.
Sanki seni layık olduğun şekilde,
layık olduğun kadar sevemiyorum.
Bunun için defalarca kendime kızdım.
Seni daha çok sevebilmek için uğraşıyorum.
Biliyorum,
Bir gün sen de seveceksin beni.
Kolların beni saracak..
O boğulduğum gözlerinde kendimi göreceğim.
Biliyorum,
"Seni seviyorum..." diyeceksin bana.
Sen de bakacaksın yüzümü ezberlemeye çalışır gibi..
Sen de kaybetmekten korkacaksın beni..
Benim miladım olacak senin bana aşık olduğun gün.
Biliyorum,
"Evet.." diyeceksin sen de..
Sabahı koynunda karşılayacağım, biliyorum.
Birlikte merhaba diyeceğiz insanlara, el ele.
Bana insanları içinde her öyle baktığında, utanıp başımı eğeceğim.
Şimdi senin fotoğrafına uzun uzun bakmaya bile utanırken,
Sana dokunamayacağım bile..
Biliyorum,
Derinden bağlanacağız birbirimize,
Bana güzel bir türkü mırıldanacaksın birlikte mutfağı toplarken.
Biliyorum,
Evin ortasında çoraplarımı çıkarıp bir kenara koymama kızacaksın.
Ama ne yapayım? Ayaklarım yanıyor bazen, çıkarıyorum ben de.
Üşengeçlik değil mi, kalkıp koymuyorum yerine.
Biliyorum,
Sabah sabah çok ses çıkardım diye hafiften sinirleneceksin bana.
Ama ne yapayım? Gözbebeklerini özlüyorum..
Sen uyurken göremiyorum onları...
Ama biliyorum,
Çok seveceksin beni.
Bazen çocukça davranacağım;
Ordan oraya zıplayacağım evin içinde.
Sana bi' rahat vermeyeceğim!
Ama bazen yaşlı hissedip bir koltukta tüm gün yatacağım,
Belki de duygulanıp ağlayacağım..
Şaşıracaksın sürekli değişen ruh hallerime
Ama alışacaksın, biliyorum.
Biliyorum,
Sabahları senden önce uyandığımda, o uykulu suratını izleyeceğim.
En sevdiğim halin;
Saçların dağınık..
Nasıl kusursuz...
Sonra gözlerini araladığında
Ben utancımdan senden kaçmaya çalışacağım,
Ama biliyorum, buna izin vermeyeceksin.
Ama şöyle bir şey var ki;
Sen benden önce uyansaydın
Ve sen beni izleseydin,
Ardından ben görseydim beni izlediğini,
Yine ben utanırdım sanırım..
Ama sen de utanırdın belki.
Biliyorum, sen de utangaçsın benim gibi.
Bu yüzden gözlerini kapatarak şarkı söylemen...
Biliyorum,
Seviyorsun insanlara yardım etmeyi.
Birlikte ederiz belki, olmaz mı?
Seninle sokak sokak gezeriz,
Sokak hayvanlarını besleriz.
Bir köy okuluna gideriz;
Ben çocuklarla "kutu kutu pense" oyanarım, sen de "saklanbaç"..
Pek de iyi değilimdir kutu kutu pensede.
Ama sen saklanbaç oynarken ortadan kaybolma olur mu?
Seni bulmak için çok uğraşmışken kaybetmek dayanılmaz olurdu.
Sakın beni korkutacak şakalar yapma.
Biliyorum,
Çok kızarım sana.
Ya kalbini kırarsam istemeden?
Belki birlikte şarkı söyleriz seninle.
Sesim pek iyi değildir ama, belki o zaman güzel olur.
Ben sana bakmaktan şarkı söyleyemem gerçi.
Ben de mi gözlerimi kapatsam?
Ama kapatırsam özlerim seni.
Biliyorum, dayanamaz açarım gözlerimi
Ve sana bakakalırım, şarkıyı bitiremem.
Tek söylersin baştan sona tüm şarkıyı.
Asla seni yalnız bırakmayacağım
Seni bulmuşum, bırakır mıyım hiç?
Bu zamana kadar ölmüşüm hasretinden,
Bir saniyeye bile dayanamam sensiz geçen.
Sakın beni bırakıp gitme bir yere.
Ben de seninle geliyim, olur mu?
Gözlerin bir okyanustu ve ben her gün boğuldum.
Yanındayken de bana okyanus olma, olur mu?
Yüzmeyi bilmiyorum ben.
İnat değil mi, öğrenmiyorum da.
Yalnız kalmak istediğinde söyle, ona göre davranırım.
Çalışmak istediğinde bir köşeye oturur sessiz sessiz izlerim seni.
O ânı beklediğim her âna değsin.
Bir sorun olduğunda sakın endişelenme, umudunu yitirme.
Sen bana öğrettin umut etmeyi.
Sakın umudun tükenmesin
O sarmaşıklarını kesme.
Umudum sarmaşıklarındaki nabızda...
Yıllarca korktum bundan.
Ben seninle değilken seni kaybetmekten korktum sevgilim.
Ama sen hiçbir zaman benim değildin.
Sen bana ne yaptın?
İşte bunu bilmiyorum...
