《Hey!》Jikook [Tamamlandı]

Özel Bölüm 《3》

Jimin özlenmişliğin verdiği hisle bakıyordu, karşısında ki koca adama...

Jungkook ise; onu hırpalamanın verdiği üzüntü ile kendine küfürler yağdırıyordu....
______

İkiside seviyordu birbirini. Kendileride biliyordu bunu... Peki neden sarılamıyorlar yada birbirlerine tek özlem dolu cümle söyleyemiyorlardı?

Neydi bu aptallıklarının sebebi??
______

Jimin, acıyan kolunu tutarak ayağa kalktı. Gitmek istiyordu. Karşısındaki Jungkook olamazdı. Jungkook onun canını yakmazdı. Göz yaşları içerisinde, ellerini saçlarına daldırıp çekiştiren Jungkook'a göz ucu ile baktı.

Neden böyle davranmıştı ona? Jimin, belki onunda onu özlediğini düşünürken; o, Jimin'i hırpalamıştı!!!

Jimin'in hiç düşünmeyeceği bir şey yapmıştı...

Korku ile bir adım attı Jimin. Jungkook'un bakışları anında Jimin'i buldu. Gitmesini istemiyordu. Onun için buradaydı. Özlediği için. Gitmesini hiç bir zaman istememişti ki...

"Nereye gidiyorsun?" Yavaşça ilerleyen Jimin'in önünü kesti. Gitmesine izin vermeyecekti. "Gitmek istiyorum."

Jimin, öyle bir söylemiştiki; sesinde nefret, özlem, acı hepsi vardı. Tek istediği Jungkook onu daha fazla hırpalamadan gitmekti. Sağa doğru adım atarak ilerledi.

Jungkook, hemen ileri atılarak onu kolundan yakaladı. Jimin'in tuttuğu yerden tutmuştu onu. Elleri birbirine değiyordu. İri kemikli ve damarlı elleri onun, minik, pamuk gibi yumuşacık olan ellerine öyle çok yakışıyorduki anlatmak yetmezdi.

Anlamadan fazla sert tutmuştu kolunu. Bu da Jimin'in canının daha çok yanmasına sebep olmuştu. "Bırak beni. "

"Hiç bir yere gidemezsin!" Aniden yükselen sesi ile Jimin daha çok sinmişti . Şu an onun karşısında aciz bir çocuk gibiydi.... "B-beni zorla tutamazsın. Gitmek istiyorum."

"Emin misin?" Onu orada zorla tutabileceğini kendide gâyet iyi biliyordu. Fakat, yine de gitmek istiyordu. "Canımı acıtıyorsun." Gözlerinden istemsizce yaşlar firar ederken konuşmuştu Jimin. Ağlamak istemiyordu ama göz yaşlarınada hakim olamıyordu. Gidip evinde sümüklü bir çocuk gibi hıçkıra hıçkıra ağlamak istiyordu. "Bırakmıyorum. Ne yapabilirsin ki?"

Jimin artık gerçekten sinirlenmişti. Sabrının son raddesinide geçeli çok olmuştu! Hiç yapmayacağı, istese yapamayacağı bir şeyi yapıp kolunu kurtararak Jungkook'u itmişti. Boş anına denk gelen Jungkook, iki adım geriye sendelerken şaşkın bakışları ile Jimin'e bakıyordu.

"Sana beni rahat bırak dedim!"

"Jim-"

" Ne Jimin!? "

"Sakin ol!"

Sinirden elleri titremeye başlayan Jimin, minik ellerini sarı saçları arasına daldırdı. "Sakin falan olamam ben!"

Boş gözler ile bakıyordu Jungkook. Ne yaptığını anlayamıyordu. İlk defa Jimin'i bu kadar sinirli görmüştü. Ellerini Jimin'in ellerine doğru uzattı.

"Jimin, gel konuşalı-"

" Siktir git lan! Ben kaç gece uyuyamadım senin haberin var mı? Konuşacakmışız? Ne konuşacağız lan?! Durup dururken beni bırakıp gitmeni mi? Siktir olup gitmeni mi Jungkook, neyi konuşacağız?!! Ben her gün seni rüyamda gördüm. Her gün terler içerisinde, ağlayarak uyandım lan! Sen neredeydin? Siktir olup gitmiştin! Sikeyim Jeon! Sen beni bırakıp gittin!!"

Jimin bağırmaktan güçsüz hâle gelmiş olan ses tellerine nefret etti. İçinde o kadar çok şey vardı ki söyleyemiyordu....

"Jimin... B-ben üzgünüm.... Başka çarem yoktu..."
___

Selam!
Umarım keyifle okumuşsunuzdur. Buradanda ufak iki duyuru yapayım. Yeni kitabım 'hatıralar' ı okuyun lütfen. İkinci duyuru çok çok yakın zamanda 'üvey jikook' a yeni bölüm atacağım. Beklemede kalın....