(Unicode)
သံပုရာရည်အေးအေးတစ်ခွက်ကို စားပွဲပေါ်တင်ပေးပြီးအတော်ကြာတဲ့အထိ Jiminမနိုးသေး။
ပေါင်မုန့်နဲ့ကြက်ဥကြော်ပဲလုပ်တတ်တဲ့ သူ့မနက်စာကိုJiminစားနိုင်ပါ့မလားမသေချာ။
နေ့လည်ဘက်အားမရလို့ ညဘက်ပါသောက်ပြီး သူ့အိမ်ရောက်လာတဲ့ Jiminကသူ့ရဲ့အိမ်ကြီးကြီးထက် Taehyungရဲ့ ခေါ်မိုးထပ်သာသာအခန်းကိုသဘောကျပုံရ၏။
"Taehyung.."
"နိုးပြီလား မနက်စာလာစား မင်းစားတတ်ရင်ပေါ့"
"နောက်နေတာလား မင်းလုပ်ပေးတဲ့ ပေါင်မုန့်ကြက်ဥကြော်ကို
ငါဘယ်လောက်ကြိုက်လဲမသိဘူးလား...."
Taehyung ခေါင်းခါရင်း ကော်ဖီပူပူတစ်ခွက်ကိုပါ Jiminရှေ့ကိုချပေးလိုက်သည်။
အခါးမကြိုက်တဲ့သူ့အတွက်ချောကလက်ပူပူတစ်ခွက်ကလည်းမပါမဖြစ်။
"ညကဘာလို့မူးပြဲလာရတာလဲ မူးနေတဲ့မင်းကိုနေ့လည်ကမှ
ငါမင်းအိမ်ကိုလိုက်ပို့ပေးခဲ့တာကိုဘာလို့ထပ်သောက်လာတာလဲ"
"ငါ ဟိုမိန်းကလေးနှင့်တွေ့ခဲ့တယ်..."
"ဘယ်သူ..."
"Kim Sora.."
"ဒယ်ဟန်မင်းဂုမှာ ဘာလို့Kimမျိုးနွယ်တွေ
ဒီလောက်တောင်ပေါများနေရတာလဲ..."
"သူ့မှာကလေးနှင့်...."
"ဟင်.."
"Kim Soraကိုကလေးနှင့်အတူတွေ့ခဲ့တယ်
Yoongi Hyungနှင့်သူ့ရဲ့ကလေးထင်တယ်.."
Taehyungပေါင်မုန့်ပင်မြိုမကျတော့။
Jiminပြောတဲ့အတိုင်းဆို သူကြားခဲ့ရတဲ့သတင်းကမှားနေတာလား။
Yoongi Hyungရဲ့လက်ထပ်ပွဲ ပျက်သွားတယ်လို့သိခဲ့တာ။
"မနက်စား စားနေရင်း စကားမပြောနှင့်.."
"မင်းလည်း ဖိနပ်ကိုတွေ့ကရာမချွတ်ထားနဲ့..."
မီးဖိုခန်းထဲမှာဟိုတဖက်ဒီတဖက်ဖြစ်နေတဲ့ဖိနပ်ကို မျက်စောင်းထိုးရင်း ပြန်ချေပလာတဲ့Jiminရဲ့ စကားအဆုံး သူတို့နှစ်ယောက် ပေါ့ပါးစွာ ရီလိုက်မိသည်။
ငယ်ငယ်ထဲက တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦးဖေးမရင်းနေလာကြတဲ့သူငယ်ချင်းတွေ။
တစ်ယောက်ပျော်ရင်အတူပျော်မယ် ၀မ်းနည်းရင်အတူငိုမယ့်အစား ရယ်မောလာအောင်လုပ်ပေးကြမယ်။
သူတို့ကSoulmateတွေလိုပဲမလား။
