Tesadüf

Geçmiş

Sera'dan
Yatağımın altındaki günlüğümü alıp annemin öldüğünü yazdığım sayfayı açtım.
10 Ekim
Sevgili günlük
Bu gün annemi kaybettim. Ben yaralarıma merhem olacak kadını kaybettim. Kendimi suçlu tutuyorum. Eğer babamı çekmeseydim annem dengesini kaybetmeyecekti. Bu gün balkona çıktım. Bacaklarımı dışarıya sarkıttım. Aklımda tek bir soru vardı bunu yaparken.' Annem ben olmadan ne yapacaktı?'. En yakın arkadaşımı kaybetmiştim. O yoksa benimde yaşamaya ihtiyacım yoktu. Böyle düşünürken yolun karşısında annesiyle eğlenen bir çocuk sesi duydum. Daha da fazla ağladım çünkü annem harika biriydi ama bana bunu hiç gösteremedi. Genelde hep babamla kavga ederdi . Derin bir nefes aldım ve ellerimden destek alıp kendimi balkondan sarkıttım.  (Bir anda suratıma vuran rüzgar falan yoktu yaşlı adama yalan söyledim.) Annemin tiz çığlıyla arkama döndüm. Babam ve annem beni görüp yanıma geldi. Annemin yanağından süzülen göz yaşı kalbimin derinliklerine kadar yakmıştı. Hafifçe yanağıma dokundu babam.
"Kızım ne yapıyorsun?" Dedi endişeli bir yüz ifadesiyle. Anneme baktı sonra.
"Hepsi senin yüzünden kadın." Annem anlamsızca baktı babama. Babam devam etti.
"Söylemeseydin Rümeysa ' nın ölümünü başımıza bunlar gelmezdi." Yine annemi suçluyordu. Annem ayağı kalktı ve bana döndü.
"Hadi sen git tatlım babanla bir şey konuşacağız dedi bana." Kafamı hayır anlamında salladım. Babam daha fazla beklemeden beni itti. Dudağımdan çıkan tiz çığlık annemi rahatsız etmişti.
"Yapma o daha 12 yaşında" dedi annem . Babam annemin beni korumak için uzattığı elline vurdu. Annem ayağı kalktı ve babamı yere itti. Ben deliler gibi ağlıyor yalnızca onlara bakıyordum. En son dayanamadım zaten küçük olan balkonda babamı kendime doğru çekince hesaba katmadığım bir şey oldu. Annem dengesini kaybetti ve...
   
    Daha fazla dayanamayıp günlüğü yere fırlattım. O an anladım ki benim kimsem yok. Ben yalnız kalmaya mahkum biri olarak ölücem. Aras hayatıma girince her şey değişecek dedim ama hayır Aras da herkes gibi çıktı. Dinlemeden, anlamadan yargılayanlardandı. Bu kalp daha kaç defa kırılacak acaba . Halime acırken telefonumun çalmasıyla gözyaşlarımı silip derin bir nefes aldım. Arayan Gizli numara  
Şaşırdım hayatımda ilk defa gizliden aranıyordum. Telefonu açıp kulağıma tutum.
"Alo" dedim yalnızca. Karşı taraftan ses gelmeyince.
"Afedersiniz kiminle görüşüyorum " dedim. Hala ses gelmeyince tam telefonu kapatacaktım ki. Ağlama sesi geldi. Telefonun arkasındaki gizemli kişi kimse ağlıyordu.
"İyi misiniz?" Diye sordum ama ses gelmedi. Telefonu kapatmak istiyordum ama yapamıyordum. Daha sonra telefondan ses geldi.
"Kaybettim" dedi. Çok tanıdık bir sesti. Bu Aras dı. Emin olmak için istemeden seslendim.
"Aras " dedim ağlıyordum.
"Sen kazandın"dedi. Anlamıyordum.
" Neyi?"  Diye sordum. Cevap çok beklemeden geldi.
"Her şeyi." Böyle gizemli konuşmaya devam ederse bayılacaktım.
" özür dilerim Sera keşke seni dinleseydim." Gerçeği nereden öğrenmişti ki.
" Nasıl öğrendin?" Diye sordum.
"Oradaydım." Ve telefonu kapattı. Neredeydin? Diye soramadan kapatmıştı. Yatağıma doğru uzandım. Yanılmışım Aras harika biri.