Heto na naman po ako :)) hihi sana gumawa sila ng pelikula or show na ganto for the tweens.. Nakakamiss na kasi eh. Tsaka dapat ipapabas siya sa Canada... Taga-canada kasi ako eh. So ito na ang story... Sensya na matagal ang daldal ko...
-----------------------
Lexi's POV
Haaayyy... Ngayon ko lang nalaman na may lahing weird pala ako... Akalain mo may powers ako pero it's more of a curse pala... Paano ba naman hindi ko na makikita ang mga friends ko noon dahil magaaral na ako sa weird school na westridge university... :( super freaky school na iyon... So iyon nga first day na ng pagpasok ko sa westridge... At hinatid ako ng driver ko patungo sa school na iyon...
Medyo weird ang building na iyon...
--->. Pic on the right...
"tsk. A weird new building for freaky students" sabi ko sa sarili ko... Lumabas ako ng Toyota Alphard LimoVan ko.. At sinabihan si manong na hintayin na lang ako... At pumasok na ako sa loob...
Pagkapasok ko sa lobby i'm quite shocked. OMG!!!
Akala ko freak school to pero yun pala ang ganda ng mga interiors. Actually napaka-futuristic ng dating niya. Black and white ang theme at ang weird ng furniture, may mga receptionists din pero overall ang ganda niya sa loob... Parang Zen ang theme niya..
Pagkapunta ko sa receptionist. Sinabi niya na agad sa akin ang room ko.
"ang galing naman nito. Hindi pa ako nagtatanong alam niya na agad ang sagot ko" sabi ko sa kanya.
"natural lang niyan because i'm a mind reader." sabi niya.
"o-oh!" sabi ko.
Normal lang pala dito ang magkaroon ng powers. :))
Pumunta ako sa holding room na sinabi niya para sa akin. Umupo ako sa may upuan katabi ng isang lalaki. Ang pogi naman niya! Ang tangkad pa. Kinikilig tuloy ako. :)) ahihihi
Hindi ko nga alam kung bakit bigla ko siyang kinalabit eh...
*kalabit.
Di tumingin... Sungit naman nito hmph...
*kalabit uli...
Tumingin naman siya ;) grabe ang cute niya!!!!
"haii!!!" sabi ko sa kanya.
"hello?" sabi niya with intonation na patanong.
"kuya ako si Lexi. Ikaw anong name mo??" sagot ko sa kanya.
"Derrick." sabi niya ng nakangiti sa akin...
Oh my gosh! Oxygen please nakakatunaw ang ngiting yan.
He smiled more sa akin at simula noon, naging crush ko na siya... •^.^•
Nagkwentuhan kami at nalaman ko na siya si Derrick Monasterio, ang tanging tagapagmana ng Monasterio Enterprises... Nalungkot tuloy ako. Bakit kailangan pang maging Monasterio siya???? Bakit pa? Eh ang kalaban namin ng mortal sa negosyo ay ang pamilya nila!!!! Hindi kami papayagang dalawa... :(( huhuhu...
"bakit ka naging malungkot." sabi niya.
"eh. Kasi Fernandez ako eh. If Isa kang Monasterio it means that magkalaban ang families natin." sabi ko
Mejo nalungkot din siya pero after kong sabihin yun di na kami nag usap.
Naging awkward na kami sa isa't isa... :(( siya pa naman ang crush ko.
