My Kidnapper Book 2

Το Παράξενο Τηλέφωνημα

Την άλλη μέρα πήγα στο σχολείο με τον Κλέι και όταν μπήκαμε μέσα πήγαμε στα παιδιά . Είδα τον Ρέι και τον Κλέι που κοιταχτηκαν άγρια . Ωχ δε θα μας βγει σε καλό
Εντελιν : Καλημέρα!!!
Φώναξα με μεγάλη χαρά και με κοίταξαν όλοι
Στάθης : Είσαι καλά ?
Εντελιν : Ναι γιατί?
Στάθης : Τίποτα απλά ρώτησα
Νίνα : Εντελιν έρχεσαι λίγο να σου πω
Εντελιν : Ναι
Της είπα και πήγαμε σε ένα άλλο παγκάκι
Εντελιν : Τι έγινε?
Νίνα : Εντελιν νομίζω πως ερωτευομαι τον Μιχάλη
Εντελιν : Αυτό είναι υπέροχο
Νίνα : Ναι αλλά δε ξέρω αν με θέλει και αυτός
Εντελιν : Πίστεψέ με σε θέλει
Νίνα : Πως το ξες?
Εντελιν : Το κατάλαβα από τον τρόπο που σε κοιτάει συνέχεια ακόμη και τώρα εσένα κοιτάζει
Της είπα και τον κοιτάξαμε , αυτός το είδε και γύρισε από την άλλη
Νίνα : Ίσως έχεις δίκιο ευχάριστω
Μου είπε και αγκαλιάστηκαμε
Εντελιν : Δε κάνει τίποτα
Της ειπα και πήγαμε στα παιδιά , εγώ σκουντηξα την Νινα
Νίνα : Τι?
Εντελιν : Πες του να πάτε να μιλήσετε
Νίνα : Είσαι σίγουρη?
Εντελιν : Ναι κορίτσι μου
Νινα : Εντάξει
Μου είπε και γύρισε στον Μιχάλη
Νινα : Μιχάλη μπορώ να σου πω κάτι?
Μιχάλης : Ναι ήθελα και εγώ να σου πω κάτι
Της είπε και φύγανε μαζί . Πριν όμως απομακρύνθουν τελείως η Νίνα με κοίταξε και εγώ της έκλεισα το μάτι δείχνοντας πως όλα θα πάνε καλά και αυτή μου χαμογελασε
Στάθης : Τι εκανες εκεί ?
Με ρώτησε και άρχισε να με γαργαλαει
Εντελιν : Χαχαχα σταματά Χαχαχαχα
Ντριν-Ντριν......
......Στο σχολασμα πήγαμε όλοι μαζί σε μια καφετέρια . Α και δε σας είπα τα καλύτερα . Η Νίνα και ο Μιχάλης είναι ζευγάρι! Ναι κύριοι και κυρίες είναι αλήθεια . Στο θεμα μας τώρα . Κάτσαμε σε ένα τραπέζι και πήραμε τις παραγγελίες μας . Μόλις μας της έφεραν αρχίσαμε να μιλάμε για διάφορα θέματα μέχρι που χτύπησε το κινητό μου
Εντελιν : Συγνώμη παιδιά , ναι?
- Η Εντελιν?
Εντελιν :  Η ίδια ποιος είναι?
Ρώτησα και όλοι με κοίταξαν
- Αυτό δε σε ενδιαφέρει
Εντελιν : Τι με θέλετε?
- Να προσέχεις τα νότα σου σε παρακολουθω
Εντελιν : Τι!?
- Οι δυνάμεις σου θα γίνουν δικιες σου και μην τολμήσεις να το πεις σε κανενα ούτως η άλλως δε θα σε πιστέψουν
Μου είπε και το έκλεισε . Δάκρυα άρχισαν να τρέχουν από τα μάτια μου και ο Τζάστιν ο οποίος καθόταν δίπλα μου με έβαλε στην αγκαλιά του
Τζάστιν : Τι εγινε μικρή?
Εντελιν : Δε μπορώ να σας πω θα σας βάλω σε κίνδυνο
Τους είπα και βγαίνοντας από την αγκαλιά του Τζάστιν πήρα τα πράγματα μου και έτρεξα κλαίγοντας από το μαγαζί
Νίνα : Εντελιν!
Έτρεξα όσο πιο γρήγορα μπορούσα μέχρι που έφτασα σε μια άγνωστη για μένα περιοχή . Τα πόδια μου δε με κρατούσαν άλλο και έπεσα στο έδαφος κλαίγοντας . Ξαφνικα ένιωσα δύο χέρια στους ώμους μου και σήκωσα το κεφάλι μου . Γύρισα και είδα τον Κλέι . Έπεσα αμέσως στην αγκαλιά του
Κλέι : Τι έπαθες ? Ποιος ήταν στο τηλέφωνο?
Δε μπορώ να του.... Για στάσου μπορώ να του πω θα καταλάβει είναι λυκάνθρωπος
Εντελιν : Είσαι ο μόνος που μπορεί να με καταλάβει αυτή την στιγμή Κλέι
Κλέι : Πες μου
Μου είπε και εγώ τον κοίταξα . Του είπα τα πάντα . Για το τηλέφωνο , για την απειλή για να κρατήσω το στόμα μου κλειστό τα πάντα με λίγα λόγια . Μόλις το άκουσε με έβαλε στην αγκαλιά του
Κλέι : Νομίζω πως θα ήταν καλύτερο να ξαναπάμε στους γονείς σου
Εντελιν : Θα είναι πιο εύκολο για αυτόν να με πάρει
Κλέι : Ενώ αν μείνεις εδώ θα είναι δύσκολο
Εντελιν : Εκεί είμαι πολλές φορές μόνη μου εδώ έχω εσάς , τον νονό μου και την γιαγιά με τον παππού
Κλέι : Σωστό και αυτό αλλά θα πρέπει να το πούμε τουλάχιστον στον Τομ
Τομ : Δε χρειάζεται τα άκουσα όλα
Εντελιν : Νονε?
Τομ : Θα πάω να τα πω στους γονείς σου μικρή αλλά πρώτα θα σε πάω σπίτι
Κλέι : Εγώ λέω να πάω πίσω στα παιδιά για να μην κινήσουμε καμία υποψία
Τομ : Καλά θα κάνεις Κλέι πηγενε
Του είπε ο νονός μου και αυτος με φιλισε στο μάγουλο και έφυγε . Εγώ γύρισα κοκκινισμενη από την άλλη και ο νονός μου με πήρε στα χέρια του
Εντελιν : Μπορώ να περπατήσω
Τομ : Το ξέρω μικρή αλλά καλύτερα να σε κρατάω
Εντελιν : Μα θα κουραστεις
Τομ : Ένας λυκάνθρωπος δε κουράζεται ποτέ όταν προστατεύει την οικογένεια του
Μου ψιθυρίσε στο αυτί και εγώ του χαμόγελασα . Πήγαμε στο σπίτι και με έβαλε να ξαπλώσω . Αυτός έφυγε και η γιαγιά με τον παππού ήρθαν στο δωμάτιο μου
Γιαγιά : Τι έγινε πουλάκι μου?
Εντελιν : Όλα καλά γιαγιά μου μην ανησυχείς
Παππούς : Εντάξει αλλά γιατί σε έφερε εδώ κρατοντας σε
Εντελιν : Είχα μια αδιαθεσία
Γιαγιά : Εντάξει τότε να σε αφήσουμε να ξεκουραστεις
Μου είπε η γιαγιά και μου έδωσε ένα φιλάκι στο μέτωπο , ο παππούς μου χάιδευσε το χέρι και βγήκαν από το δωμάτιο . Ξέρω ότι η γιαγιά μου είναι νεράιδα και θα με καταλαβενε αλλά καλύτερα να την αφήσω έξω από αυτό για το καλό της

End of Εντελιν'ς POV

Εμμα'ς POV
Καθόμασταν στην βεράντα αγκαλιά με τον Νίκολας μέχρι που ήρθε ο Τομ μεταμορφωμενος μπροστά μας
Νίκολας : Τομ? Τι έγινε?
Ο Τομ ξεμεταμόρφωθηκε και έκατσε σε μια καρέκλα δίπλα από τον Νίκολας
Τομ : Κάποιος πήρε τηλέφωνο την Εντελιν και της είπε ότι θα την παρακολούθει και ότι θέλει να της πάρει τις δυνάμεις της . Επίσης της είπε να μην το πει σε κανέναν . Οι μονοι που το ξέρουμε είμαστε εμείς και ο Κλέι
Έπαθα σοκ , κάποιος θέλει να πάρει τις δυνάμεις του παιδιού μου
Έμμα : Τι!?
Νίκολας : Να μην φύγεις από δίπλα της
Τομ : Όχι θα είμαι πάντα εκεί απλά οφείλατε να το ξέρατε
Έμμα : Καλά έκανες που μας το ειπες
Νίκολας : Ναι κάτι θα σκεφτούμε και εμείς
Τομ : Εντάξει να πηγενω τότε γεια
Νίκολας : Γεια σου μπρο
Έμμα : Γεια
Του είπα και έφυγε
Έμμα : Κάτι πρέπει να κάνουμε
Νίκολας : Ο Τομ είπε ότι αυτός που την πήρε τηλέφωνο θέλει να της πάρει τις δυνάμεις έτσι?
Έμμα : Ναι
Νικόλας : Ίσως δε το κάνει τώρα αλλά μια συγκεκριμένη στιγμή
Έμμα : Ναι αλλα πια ?
Ρώτησα και κοιταχτηκαμε ξαφνιασμενοι
Νίκολας - Έμμα : The Blue Moon
.
.
.
.
.
.

Γεια σας αγάπες

Τι κάνετε?

Εγώ ειμαι καλά και σήμερα έχουμε αλλο ένα κεφάλαιο

Ελπίζω να σας άρεσε αυτό το κεφάλαιο

Και μέχρι το επόμενο κεφάλαιο

Μην ξεχνάτε να χαμογελάτε

Και

Love youuuuuu ❤️😍