TNL BOOK2:My Ex Is My Love Team [COMPLETED]

×Chapter 31×

Jcynd's POV

Patuloy ang pag uusap namin ng bumaba si Shawn galing sa taas. Tila wala ito sa sarili na nag lakad paupo sa puwesto niya. Lahat ng atensiyon namin ay nabaling sakaniya. Parang aligang aliga ito at panay ang buntong hininga.

"Ano? Nahanap mo ba?" Tanong ni Jc. Nag kibit balikat lamang si Shawn at nag pumindot sa kaniyang laptop. Napa kunot ang noo ko. Is he okay? Nag iba kasi ang pakikitungo niya ngayon, tila walang gana at pagod.

"Hindi" simpleng sabi niya. Pinawalang bahala ng lahat ang sagot niya at nag usap pa. Nag ring ang cellphone ko kaya nakuha ko ang atensiyon ng lahat.

"Excuse me, sagutin ko lang" sabi ko at nag mamadaling tumayo para sagutin ang tawag. Nagtungo ako sa poll side at sinagot ang tawag ni Cyrus.

"Hey" he said in the other line.

"Yow, why did you call?"

"I'm flying to Korea tomorrow" napahawak ako sa bibig ko. What!? Babalik siya sa Korea!?

"What!? Agad agad? Why?"

"Long story baby, I'll be back soon. Mag ingat ka palagi and ah..one more thing"

"Ano yon?"

"Stay away from Anikka" after he said that he hang up. What's with him?

"Jcynd?" Napaharap ako sa gulat.

"Hey, Shawn" bumuntong hininga ito at nilapitan ako.

"Are you okay?" Tumango naman ako. Ayoko naman sabihin sakanila na hindi dahil alam kong mag aalala lang sila.

"Ah yeah, aalis naba sila?" Tumango siya at ngisi.

"Ah ganoon ba, puntahan ko lang sila Russel" akmang didiretsyo nako ng tawagin niya muli ako.

"Jcynd, wait" hinarap ko siya at nabasa ko ang ekspresyong ipinakita niya--pangamba, tulira, at takot-- tila ba may gusto siyang sabihin pero natatakot siya. Para bang may gusto siyang gawin pero may pumipigil sakaniya. It's weird.

"Hmm? Are you okay Shawn? Namumutla ka" umiling siya at nag buntong hininga nanaman. He always do that when he is nervous.

"Just.. hmm.. I-i'm sorry" pagkatapos nag lakad na siya papasok. Okay?

Hindi kona siya ma gets, masyado siyang malabo. Hindi ko maintindihan. Anong meron sakaniya? Talagang may iba eh. Sa tagal naming mag kakasama hindi pa siya naging ganoon. Kaya lubos ang pag tataka ko sa inasta niya. Parang may alam siya at ayaw niya iyong ipaalam sa iba. Hindi naman siya dating ganiyan.

Nagkibit balikat nalang ako at pumasok na din sa loob, naabutan ko silang naghahanda na pauwi. Mag didilim na din kasi at kailangan na naming umuwi. Hindi pa naman ako hinahanap saamin pero parang gusto ko nalang din mag pahinga na muna. I'm tired, physically and mentally.

Akala ko tutuloy kami ni Russel sa bahay pero nag kamali ako. Huminto si Russel sa isang fast food chain. Agad naman akong nag panic.

"Russel!" Suway ko rito. Napangisi naman siya at akmang kakalasin na ang seatbelt.

"What?" May ngisi niyang sabi para bang tuwang tuwa pa siya sa ginagawa niya.

"What my ass! Hindi pwede dito ano kaba" natawa siya at tinap ang ulo ko na nag pabilis ng tibok ng puso ko. Ang tagal na namin pero ganito pa din ang tibok ng puso ko. Well, wala naman yan sa tagal, as much as the feelings are still there mag tatagal talaga kayo. Love is not all about the decision you made, its all about how you handle the situation you choose to stay.

"Ayaw mo talaga?" He said, half smiling.

"Hindi naman sa ayaw, pero hindi ba delekado? I mean, we both know na sikat ka, ganoon din ako. What if may mangyari diba?" He smile and kiss my forehead.