Teacher's pet

3

Καλλιρόη/Παρόν

Ξεροκαταπίνω,ξεροκαταπινει.

Τα μάτια του πάνω μου.

Τα δικά μου τον εξετάζουν από την κορυφή έως τα νύχια.

Σου πάει το χακί πουκάμισο.Σκεφτομαι και κατεβάζω το κεφάλι μου ντροπιασμένη ενώ είμαι σίγουρη πως τα μάγουλα μου έχουν πάρει ροζ χρωμα.

Ηλίθια ντροπή

"Καλημερα παιδιά."Ακούω την γνωστή για εμένα φωνή του και ξεφυσαω.

Γυρνάω το κεφάλι μου ευθεία και παρακολουθώ όλες τις τσουλήθρες της τάξης μου να τον παρακολουθούν ενθουσιασμένες,σχεδόν εξστασιασμενες.

Δηλαδή έλεος,μέχρι και η Τζενουλα που είναι χειρότερο φυτό και σιγανό παπαδιά από εμένα γλείφει τα χείλη της και τον κοιτάει σαν ξερολούκουμο.

Γαμω την ομορφιά σου

Σκεφτομαι και ρολαρω τα μάτια μου.

Είναι δικός μου ηλίθιες σαβούρες.

"Ονομάζομαι Αλέξανδρος Αναγνώστου και θα είμαι ο καθηγητής της άλγεβρας αλλά και ο διευθυντής σας."Λέει χαμογελαστός κοιτώντας τους πάντες έναν έναν όταν το βλέμμα του φτάνει πάνω μου και κολλάει εκεί.

Και εμένα μου ελειψες Αλεξ

Καθώς νιώθω άβολα από το συνεχόμενο βλέμμα του μετακινώ τα μάτια μου στο άδειο τετράδιο μπροστά μου και ξεκινάω να ζωγραφίζω έναν μικρό άγγελο.

Ξέχασα να το αναφέρω;Σύμφωνα με την μαμα και την πολυαγαπημένη μου ξαδέρφη Ζωή ζωγραφίζω πολύ καλά.

"Θα ήθελα να σας ξεκαθαρίσω πως οι κανόνες του πρώην διευθυντή σας ισχύουν κανονικά.Τωρα μπορείτε να ανοίξετε τα βιβλία σας στην σελίδα 10."Λέει και ξεφυσαω.

Σας έχω πει πόσο μισώ την άλγεβρα;Είναι το μοναδικό μάθημα που έχω πάντα 16.Δεν τα καταφέρνω καθόλου.

Πάλι καλά που δεν χρειάζεται για τις πανελλαδικές που δίνω.

Ιατρικη βλέπετε.

Θέλω αν τα καταφέρω να γίνω στρατιωτικός χειρουργός όπως ήταν ο πατέρας μου.

Δεν ζει πια.

Τον πιάνω να με κοιτάζει ακόμη και κοιτάζω για άλλη μια φορά για σήμερα το ταβάνι.

Χάθηκε τουλάχιστον να βάλω ένα τζιν,μια φυσιολογική μπλούζα που να μην λέει «μοτορια μπαμπης ο σουγιάς» ή έστω να χτενίσω τα μαλλιά μου;