Adopted by Four idiots?!

|Hoofdstuk 5|

|Niall|

Met Hailey huilend en trillend op mijn arm lopen we snel weer terug naar de auto om naar huis te gaan. "Stil maar" ik probeer Hailey iets rustiger te maken.

Harry was al iets vooruit gerent om snel de auto te halen, hij komt eraan rijden. Liam doet de achterdeur open en ik zet Hailey in de auto en kom naast haar zitten. Ik zie dat ze gestopt is met huilen, maar je ziet nog steeds haar bange blik.

Louis zit aan de andere kant van Hailey, hij kijk bezorgd naar mij. "Komt goed Tommo" zeg ik zachtjes.
~
We zijn thuis en hebben alle tassen uit de auto gehaald. Samen met Harry loop ik naar de kamer van Hailey om alle tassen van het winkelen op haar kamer te zetten.

Ik zet de tasjes op haar bed en wil naar beneden lopen. "Wacht.. Niall" Harry legt zijn hand op mijn schouder. Ik draai me om.

"We moeten echt heel voorzichtig doen met Hailey" hij kijkt heel bezorgd. Ik knik en kijk naar beneden. "Ik vind het zo erg wat haar vader haar aangedaan heeft" we zijn allebei even stil. Langzaam rolt er een traan over mijn wang.

"Wij gaan betere vaders voor haar zijn Niall" Harry kijkt me met een lieve glimlach aan. "Jaa" komt er schor uit. "Ik wil haar zo graag helpen" Harry trekt mij in een knuffel. "Daar gaan we voor zorgen"

Na een tijdje hoor ik de deur open gaan, snel veeg ik mijn tranen weg. "Niall.. ben je aan het huilen?" Vraagt Hailey zachtjes. Ze loopt naar ons toe. "Nee hoor kleine meid" ze schud haar hoofd. "Jawel, jouw ogen zijn helemaal rood" ze wijst naar mijn ogen. Ik zucht "Ik ben een beetje bezorgd alleen, voor de rest is er niks" ze knikt. "Oké dan"

"Wij gaan naar beneden, als er iets is roep maar" ze knikt. Harry en ik lopen naar beneden.

"Ik ben echt bezorgd Harry, ik wil zo graag dat het snel goed komt" "Ik ook Niall.. ik ook"

|Hailey|

"Ik ga naar boven mijn kleren opruimen" Louis antwoordt. "Goedzo, roep maar als je hulp nodig hebt" "Zal ik doen!" Roep ik terug.

Ik ben nog steeds best in shock van wat er vanmiddag gebeurde, ik had niet gedacht dat ik mijn vader precies op dat moment zou zien. En ik was heel bang dat de jongens me weer terug deden naar mijn vader. Ik was echt zo bang.

Ik doe de deur van mijn kamer open en zie Niall en Harry staan. Niall heeft helemaal rode ogen. "Niall.. ben je aan het huilen?" Zeg ik zachtjes. Ze zien me nu pas, ik loop langzaam naar ze toe. Hij schud zijn hoofd. "Nee hoor kleine meid" ik wijs naar zijn ogen. "Jawel, jouw ogen zijn helemaal rood" hij is even stil.

"Ik ben gewoon een beetje bezorgd" zegt hij zachtjes. Meent hij dat nou echt. Zouden ze echt zoveel om mij geven?

"Wij gaan naar beneden, als er iets is roep maar" zegt Niall. Ik knik en samen met Harry lopen ze mijn slaapkamer uit.

Ik kijk naar bed die helemaal vol ligt met tasjes vol met kleren die de jongens voor mij hebben gekocht. Het kopen is wel leuk, maar het opruimen. Ik denk dat niemand daar van geniet.

Ik zucht en loop naar mijn bed en begin mijn nieuwe kleren uit de tasjes te halen.

Mijn jurkjes hang ik netjes op aan de kleerhangers met de nette bloesjes ernaast. Het is echt niet normaal hoeveel kleren ik ineens heb. Gelukkig dat deze kast zo groot is want anders past het niet eens.