دمار العشق

part 8

نزلت مليكه بعد لما غيرت هدومها لهدوم مناسبه عشان تروح شغلها .. بص باستغراب على ساره ال بتفطر لوحدها .. هما متعودين يفطروا كلك مع بعض ...
قعدت فريح ساره و قالت باستغراب و هى بتبص على الكراسي الفاضيه : اوماال فين الجماعه
اتكلمت ساره و هى بتاكل : نور و ادم عندهم مهمه و نور طلعت بدرى و جودى مش عارفه شكلها متخانقه مع نور .. راحت الشغل من غير ما تفطر ..
بصتلها مليكه و هى رافعه حاجبها : و انتى عرفتى منين انهم متخانقين و عرفتى منين ان نور ف مهمه ف العاده بتروح و تيجى مش بتقول ..
ساره : ادم هو ال قالى انه طالع مع نور مهمه .. اما جودى فانا شوفت نور طالعه من عند جودى و كانت متعصبه فتوقعت انهم متخانقين ...
اكلت مليكه حته خيار و اتكلم و هى بتفكر : اي ال يخلى نور تتخانق مع جودى .. اكيد جودى عامله مصيبه ... بس جودى راحت الشركه بدرى يعنى ..
ساره : معرفش .. انا قايمه عشان متأخرش على الجامعه .. سلام ..
مليكه : خدينى معاكى هتأخر على المستشفى ...

طلعت مليكه و ساره من بوابه القصر فلاقوا مراد واقف بعربيته .. قربوا منه ..
مليكه : مرااد !! .. صباح الخير ..
مراد : صباح النور .. عامله اي ي مليكه ... ازيك ي ساره .
ردوا سوا : الحمد لله
مليكه : بتعمل اي هناا .. مدخلتش ليه
مراد : لا انا كنت مستنى نور عشان اوصلها الشغل ...
ساره : نوووور ...
قبل ما تكمل ساره قاطعتها مليكه : نور ف الشغل مشت من بدرى ..
مراد بصلها اووى و بعدين اتكلم بهدوء : ماشى تحبوا اوصلكوا ف طريقى ..
مليكه : لا روح انت شغلك الشوفير هيوصلنا ...
مراد : ماشى خلوا بالكوا من نفسكوا ..
دور مراد عربيته و راح شغله و هو متعصب من نور .. و حس ان ساره كانت هتقول حاجه بس مليكه منعتها ..
لما مراد مشى اتكلمت ساره : ماخلتنيش اقوله ليه انها ف مهمه ..
مليكه : عشان نور تقتلك ... مادام ماقلتلوش يبقى مش عايزاه يعرف ... متتصرفيش من دماغك متنسيش ان نور بتكره حد يدخل ف شغلها..
ساره : بس دا جوزها و المفروض تقوله ..
مليكه : يبنتى شغلهم دا المفروض محدش يعرف عنه حاجه ... دا امن دوله ي دكتوره ... يلا بقاا اتأخرناا

راحت مليكه المستشفى و عندها امل تشوف عدى .. و ساره راحت الجامعه و بتتحاول تتجنب التعامل مع حازم زى ما ادم قالهاا ..
اما ف مكتب رعد كان متعصب جدا .. طلب جودى عشان يشوف مالها و ليه مردتش عليه .. هو امبارح كان هيتجنن ... خبطت جودى و دخلت بعد ما سمحلها ..
جودى : خير ي فندم ..
قام رعد من على المكتب و وقف قدامها : قولتلك متقوليش زفت لما نبقى لوحدنا .. و كمان ماردتيش عليا ليه امبارح ... و قفلتى موبيلك ليه ... انتى متعرفيش انا كنت عامل ازاى ...
جودى : خير ي فندم محتاج منى حاجه ..
كانت جودى بتتكلم بعمليه متجاهله كلامه و عصبيته. .
رعد اتعصب بزياده و مسكها من كتفها و قربها منه جامد و بيجبرها تبص ف عينه اتكلم بصوت عالى : انتى مالك هاااا ... بتكلمينى كدااا ليه ..
بعدت جودى بهدوء و ردت ببردود استفزه : بتكلم ازاى ي  فندم ..  هى السكرتيره المفروض تكلم مديرها ازاى ...
رعد من عصبيته ضرب جامد على المكتب و رمى كل ال عليه و ايده اتعورت جامد .. فجرت جودى عليه بتحاول تمسك ايده عشان توقف النزيف .. بس هو زقها بعيد عنه و مشى قعد على الكنبه و طلع علبه السجاير بتاعته و ولع سجاره و خد منها نفس طويل ....
جودى اتفجأت لما شافته بيدخن .. و ايده بتنزف .. فضلت واقفه تبصله بدموع .. من الشاش ال حولين دماغه لجرح ايده و السجاره ال بيدخنها .. و عصبيته ال باينه على وشه .. و فجأه انتفض جسمها لما قال رعد بصوت عالى : اطلعى بررره ..
دموعها نزلت و متحركتش ... فقام و مسك ايدها و زقها بره المكتب و قفل الباب بغضب .. وقعت جودى على الارض و دموعها نازله .. رفعت راسها لقت الموظفين بيبصلها بشفقه و بيتهامسوا .. مسحت دموعها و خدت شنطتها و روحت البيت ... ماكنش ف حد ف البيت غير الخدم .. دخلت اوضتها و قفلت على نفسها و فضلت تعيط لحد اما تعبت و نامت على الأرض ..