Bugün içeriye üstü başı yırtık ve pis olan bir çocuk girdi. Çok açıkmış görünüyordu ve elinde sadece bir kaç kuruşu vardı. Ona olan bakışlarından anlaşıldığı gibi üzülmüştün. Tam çocuğun yayına gidecekken Seokjin durdurdu seni. Ve bana çocuğu dışarı çıkarmam için emir verdi. Bana baktın ve göz göze geldik. O an yapmak istemedim. Sen çocuğun yanına gidip elindeki kurabiyeyi verdin. Ve ben bu an gözümün önüne geldikçe ağlıyorum.
Sen çok güzelsin Soo-ya. Hep böyle kal olur mu?
