Bunu her gece tekrarlıyordum. Karanlık bir odanın içerisinde delirmiş gibi kendimi izliyordum gözlerimi ,değişen yüzümü.
Yüzleşmeliydi kendimi tanımak istiyordum içimdeki karanlık yüzü merak ediyordum sanki bu bedene hapsedilmiştim ve içimde bir başka ruh beni esir alıyordu.
Bi insan neden kendinden korkardı ki?
Çok korkuyordum ama bunu sürekli tekrarlıyordum
Afra: yüzleş benimle
Ayna : ben senin içindeki kötülüğüm
Afra : yüzünü göster!
Evet oluyordu az da olsa , görebiliyordum .
canım mı acıyordu hayır ruhum bitkindi artık kendimi hissetmeyecek kadar yorgundum.
Kafamın içindeki o ses neden benimleydi bana kötülükler vaad ediyordu.
Ayna : Kardeşini boğ
Neden birine zarar vermeliydim bunu neden istiyordu.
Ayna : aynaya bak!
Neden onu dinliyordum istemeden de olsa gözlerimi ona çeviriyordum loş bir ışık ancak bu kadar korkunç bir hal alabilirdi bunu yıllardır yaşıyordum
Afra: deliremem hayır bunu kendine yapma!
Elimde değil
Yalnızmıydım bu yüzden belki kendime bile ihtiyacım vardı kendi kendime tekrar ettiğim cümleler çıkıyordu ağzımdan
Afra : yalnız değilsin ben varım.
Bunu kendime itiraf etmeliydim sevgisizdim.
Aciz biri gibi kendimde bi umut aramıştım ayna karşısına geçen o kötü yüzden bile sevgi aramıştım
Ellerimle yüzünü seviyordum
Afra : ah saçları ne güzeldi
Mosmor gözleri ve tuhaf bir halde solgun dudakları çökmüş yorgun bir yüz onu sevmek istedim defalarca. dokundum..
Ayna : gözlerime bak !
Hayır bunu yapamazdım
Afra : bırak beni git buradan!
Sıcaklık hissettim ah rengi çok güzel sıcacık..
Yüzüme sürmek istedim.
Kafamı çevirdim bu olamazdı onu parçalamıştım elimdeki bu muhteşem sıcaklık kanmıydı benim kanım mı? küçüçük cam parçasından bakan o kanlı surat mıydı o?
Evet görmüştüm o sensin o sensin!!
