Another One

κεφάλαιο I

Είμαι ο Kakibara Kouichi.
Η μητέρα μου έχει πεθάνει.Πέθανε όταν ήμουν πολύ μικρός,και ο πατέρας μου δουλύει στο εμπόριο.Με λίγα λόγια μένω μόνος,εφότου ο πατέρας μου πρέπει να κάνει πολλά ταξίδια.
Έμενα στo Τόκυο,αλλά ήρθε η στιγμή να μετακομίσω και να πάω σε μια μικρή πόλη στην Ιαπωνία, αποκαλούμενη Yomiyama.Δεν υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος ,απλά λόγο οικογενειακών πάω εκεί.Κανονίκα τώρα θα είχα αρχίσει ήδη το σχολείο,αλλά έτυχε να αρρωστήσω και ήμουν στο νοσοκομείο.Θα πάω στο γυμνάσιο,στη τρίτη τάξη,στο τρίτο τμήμα,στη Βόρεια Yomiyama.Η θεία μου,μου εξήγησε οτι το σχολείο εδώ είναι δημόσιο και όχι ιδιωτικό,αφού στο Τόκυο πήγαινα σε ιδιωτικό,αλλά μου είπε πως θα με βοηθήσει να προσαρμοστό διότι,και αυτή αλλά και η μητέρα μου πήγαιναν εκεί.Μετά με αποχαιρέτισε και πήγε σπίτι για το μεσημέρι.Το απόγευμα με επισκέφτηκαν τρία παιδιά,τα οποία μου είπαν οτι ήταν από το σχολείο μου εκ μέρους της τάξης μου.Ήταν δύο κορίτσια και ένα αγόρι.
Το αγόρι λεγόταν Kazami Tomohiko, το ένα κορίτσι το έλεγαν Sakuragi Yukari και το άλλο Akazawa Izumi.
Ο Tomohiko και η Yukari ήταν οι πρόεδροι του τμήματος μου και η Izumi ήταν η υπεύθυνη για τα αντίμετρα.
Ρώτησα:
-<<Αντίμετρα;>>,αλλά δεν πήρα απάντηση...σαν να μην ήθελαν να απαντήσουν αλλά δεν έδωσα σήμασια διότι,με ρώτησαν απευθείας αν έχω ξανά έρθει στη Yomiyama,τους απάντησα πως ναι πιο παλιά.Με ρώτησαν:
-είχες μείνει πολύ καιρό εδώ?
,τους απάντησα πως δεν θυμάμαι διότι,ήμουν πολύ μικρός,τότε μπορεί.
Η Yukari είπε ψιθυριστά:
-άρα δεν ξέρεις...
,με ένα φόβο στο βλέμμα της
Ο Tomohiko την σταμάτησε δίνοντας μου κάποιες σημειώσεις που είχε κρατήσει για μένα απο την αρχή του τριμήνου,τον ευχάριστησα και του είπα πως αυτό θα με βοηθήσει πολύ.
Τότε η Izumi πετάχτηκε λέγοντας μου πως όλοι η τάξη ανυπομονεί να με γνωρίσει,της χαμογέλασα και της είπα:
-Αρχές Μαΐου θα αρχίσω να παρακολουθώ πάλι σωστά τα μάθηματα οπότε,τα λέμε τότε!
-Εντάξει τότε,απάντησε εκείνη.
Με χαιρέτισαν μου έδωσαν μια ανθοδέσμη και έφυγαν.Μετά απο λίγο με πήρε ο ύπνος.Ξύπνησα πολύ αργά την νύχτα,μπορεί να ήταν και 3 η ώρα το βράδυ.Βγήκα από το δωμάτιο μου και έψαξα την νοσοκόμα που με πρόσεχε για να της ζητήσω κάτι οπότε,μπήκα στο ασανσέρ για να πάω στο ισόγειο.Καθώς μπήκα μέσα μπήκε και μία κοπέλα μέσα μαζί μου και πάτησε το κουμπί για το δεύτερο υπόγειο.Φωρούσε την ίδια στολή που φορούσαν τα παιδιά οπότε,την ρώτησα:
-Πηγαίνεις στο γυμνάσιο της βόρειας Yomiyama?
και κουνήσε καταφατικά το κεφάλι της.Την ρώτησα ξανά:
-Έχεις κάποια δουλειά στο δεύτερο υπόγειο;
-Σωστά.
,απάντησε.Υπήρξε μια σιγή για λίγα λεπτά..
-Πρέπει να παραδώσω κάτι...
-Μα το δεύτερο υπόγειο είναι...
απάντησε πολύ γρήγορα
-Το καημένο άλλο μου μισό με περιμένει εκεί.
Εκείνη την στιγμή το ασανσέρ φτάνει στο δεύτερο υπόγειο.Αυτή βγαίνει από το ασανσέρ και της φωνάζω περίμενε,ενώ περπατάει σε ένα σκοτεινό διάδρομο...Σταματάει και την ρωτάω.
-Πως σε λένε;
-Mei...Misaki Mei,και συνέχισε να περπατάει.
Κοιτάω πάνω από το διάδρομο όπου περπατούσε,διότι είχε μία ταμπέλα όπου έγραφε:
Τομέας μηχανικού
Λεβιτοστάσιο-Νεκροτομίο
....
____________________________________
Αυτό ήταν το πρώτο κεφάλαιο ελπίζω να σας άρεσε<33Τα λέμε στο επόμενοοοο!