CANIMIN İÇİ -HİLDAM-

2. Bölüm "Tanışma, Survivor Başlıyor!"

Damla'dan
Bugün büyük gündü. Takımla buluşmamız vardı. Kahvaltımı yapıp hemen yukarı çıktım. Altıma dar paça siyah bir pantolon, üstüme de bordo boğazlı dar bir kazak giydim. Ayakkabıyı da siyah topukla bot giyip halletmiştim. Duygu'ya çıkıyorum dedikten sonra Efecan'la beraber TV8'e doğru yola çıktık. Vardıktan sonra Efecan bana şans diledi ve arabadan indim. Biraz geç kalmıştım. Koşarak arabadan indim. İçeri girdikten sonra tokamı arabada unuttuğumu fark ettim. Belki Efecan gitmemiştir umuduyla yine koşarak arabaya doğru gidiyordum. Bir anda birisiyle çarpıştım. Kafamı kaldırdığım anda şok geçirdim. Nefesim kesildi. İdolüm karşımda gülerek bana bakıyordu. Kalbimin sesi dışarıdan duyuluyordu resmen.

Damla: P-pardon.

Hilmicem: Önemli değil canım. Acelen var gibiydi. Engellemedim inşallah.

Canım mı dedi o?

Damla: Bakayım. Neyse gitmiş zaten. Tokamı Efecan'ın arabasında unutmuştum da. Bu arada ben Damla. Sen de Hilmicem'sin zaten.

Ben ona hayran hayran bakarken

Hilmicem: Tanıştığıma memnun oldum.

Damla: Ben de. Ben de çok memnun oldum.

Hilmicem: Hadi o zaman içeri geçelim.

Damla: Olur.

Birlikte içeri geçtik. Ben biraz geriden yürüyordum. Murat hemen Hilmicem'i gördü. Direk sarıldılar. Bu dostluğu gerçekten çok seviyorum. Sonra Murat beni fark etti.

Murat: Aa burda gözleri dolu bir civciv varmış.

Saçlarımı karıştırdı.

Damla: Civciv mi? Asıl sen kendine bak!

Bütün takım bu dediğime güldü.

Murat: Ee ne oldu, niye gözlerin doldu?

Damla: Uzun hikaye be civciv birazdan anlatırım.

Sonra hep beraber takımın olduğu yere doğru ilerledik.

Damla: Selam!

Sema: Hoş geldin Dadom.

Damla: Hoş bulduuk!

Hemen Sema'nın yanına gidip sulusundan bir öpücük kondurdum yanağına.

Ümit: Ohoo! Bunlar baya kaynaşmışlar.

Buna da bütün takım güldü. Takımca iyi anlaşacağız galiba.

Merve: Damla ayakta mı duracaksın? Otursana koltuğa.

Damla: Ya pardon. Haklısın ben biraz heyecanlıyım da ne yapacağımı bilemedim bir anda.

Ben de tek boş yer olan Sema ile Murat'ın arasına oturdum.

Damla: Ben hepinizi aslında az çok tanıyorum ama böyle biraz kendinizden bahsetseniz. Hem takımca kaynaşmış oluruz.

Hilmicem'den
Sabah biraz geç kalkmıştım. Üstümü giyinip hemen taksiye atladım. Gelince indim. Tam girerken birisiyle çarpışmıştım. Çok güzel bir kızdı. Bir dakika bir dakika bu Damla'ydı. Kalbinin sesi duyuluyordu resmen. Güldüm.

Damla: P-pardon

Niye kekelemişti ki?

Hilmicem: Önemli değil canım. Acelen var gibiydi. Engellemedim inşallah.

Canım mı demiştim ben?

Damla: Bakayım. Neyse gitmiş zaten. Tokamı Efecan'ın arabasında unutmuştum da. Bu arada ben Damla. Sen de Hilmicem'sin zaten.