Korsan Kalbi - Atmayan Kalpler Serisi -1-

- Bölüm 5 -

Yanaklarımı çocuklar gibi şişirip ofladım. Beni fark eder diye hareket bile edemiyordum. Kasabanın ortasındaki İsa heykeli gibi kalakalmıştım.

"Ses ver kahrolası!"

Acaba özür dilesem beni öldürmekten vazgeçer mi?

"Eh. O zaman gidip anneme haber vereyim. O senin hakkından gelir."

Annemin çalışırken rahatsız edilmekten ne kadar nefret ettiğini hatırladım ve göğsümün içi ağzına kadar korkuyla doldu. Gelinlikçi buraya pek uzak değildi. Hatta hiç uzak değildi. Yani Josie istese dakikasında anneme ulaşırdı. En son ki cezamı hatırlayınca midem bulandı. Tüm günümü çitleri boyayarak geçirmiştim. Pekâlâ. Sanırım bu kadar kovalamaca oynamak yeterdi.

Sakince "Yukarıdayım," dedim.

Josie sesimi duyar duymaz kafasını yukarı kaldırdı, inledi ve ağacın en tepesine