EAST UNIVERSITY

CHAPTER 12

Autumn's POV

Marahan kong iminulat ang aking mga mata at natagpuan ang aking sarili sa isang hindi pamilyar na silid. Mabilis akong bumangon mula sa pagkakahiga at inalala kung ano nga ba ang nangyari.

"Shit!" Mahina akong napadaing nang maramdaman ko ang sakit sa kaliwang kamay ko. Muling bumalik sa isip ko ang nangyari kahapon. Ang bigla na lang na pagsugod sa akin ng mga hindi kilalang lalaki at ang pagdating ni Lucas.

Sandali,nasaan ba ako?

Inilibot ko ang paningin ko sa paligid at naalarma nang bumukas ang pinto ng silid. Handa na sana akong tumayo mula sa kamang kinalalagayan at sugurin ito nang magsalita ang taong pumasok.

"You're awake. " saad nito at binuksan ang ilaw sa silid.

"You scared the hell out of me!"I hissed at Lucas while holding my breath.

"Not my intention. Anyway, how's your feeling?" tanong nito at marahang lumapit sa akin.

"I'm fine. Maliban na lang sa masakit na sugat sa mga kamay ko. " sagot ko rito.

"Nasaan pala ako? "I added.

"My room."mabilis akong umalis mula sa pagkakaupo sa kama nito at muntikan na akong  tumumba kung hindi lang nito nahawakan ang aking beywang.

"Why the hell did you jumped out of the bed? You're not fully recovered! Mag-ingat ka naman." Malakas na sabi nito na puno ng pag-aalala. Marahan ako nitong inalalayan at muling iniupo sa kama.

Hindi ko rin alam kung bakit bigla na lang akong umalis sa kamang kinauupuan ko kanina after knowing that it was his bed. I don't know the reason why, authomatic na lang na gumalaw ang katawan ko kanina.

Damn! wala naman sigurong sira any ulo ko para gawin 'yon diba?

"What do you want to eat? I'll cook for you." Tanong nito habang nakatingin sa akin. Malaki ang silid nito at may maliit na kitchen room sa loob kaya siguro hindi ko ito madalas makita sa cafeteria dahil mahilig itong magluto.

Sasagot na sana ako ng h'wag na siyang mag-abala ngunit hindi nakisama sikmura, "Anything." mahinang sagot ko.

Napangiti naman ito at dumiretso sa kusina para maghanda ng pagkain. Habang abala ito sa kaniyang ginagawa ay hindi ko mapigilang pagmasdan ito. Maraming tanong ang naglalaro sa aking isip sa mga oras na ito lalo ang pag-aalala sa mukha niya na nakita ko kahapon bago ako mawalan ng malay. Ano ang dahilan ni Lucas sa likod ng pagtulong niya sa akin lalo na't hindi pa kami matagal na magkakilala.

What is your real intention to be this kind to me, Lucas Reist?  

He saw the side of me na kahit sino ay wala pang nakakakita even dad and kuya. Hindi ba siya natatakot sa kung anong klaseng tao ako o sa kung anong maaari kong magawa sa kanya lalo na at nakita niya ang ginawa ko sa mga armadong lalaking 'yon kahapon?

"Lucas. " tawag ko sa atensyon nito.

"Hmm.Do you need something?" He answered not glancing at me.

"You saw what i did yesterday right?" tanong dahilan upang lumingon ito sa akin.Sandali ako nitong tinignan at marahang tumango.

"You don't have to worry about that.  I've already cleaned the mess.Tanging tayong dalawa lang ang nakakaalam ng nangyari and i promise na walang ibang makakaalam." Dagdag pa nito bagay na ikinagulat ko.

Why? Why would he do that?

"Alam kong marami kang tanong sa isip mo at alam kong nagtataka ka kung bakit ko ito ginagawa. I am just helping you. Hindi ka man humingi ng tulong pero alam kong kailangan mo ng tulong at wala akong hihingiin na kapalit sa pagtulong kong ito sa'yo." Mahabang sagot nito.