You Hate Me, But I Love You

Chapter 4

Eliza's POV

Mga Ilang minuto na rin akong naghihintay pero wala pa ring dumadaang taxi.Hyssst ano ba naman to ang malas malas naman kung alam  ko lang pala na ganito kahirap mag hintay ng masasakyan eh di sana sumabay nalang ako kay Hannah umuwi eh di sana hindi na ako nag hintay pa ng matagal bwisit na araw naman to oh.

Sinubukan kong tawagan si Yaya para sunduin ako pero hindi ko namalayan na na low bat na pala ang phone ko.Bwisit ang malas talaga ng araw na to.Ano ng gagawin ko magdidilim na din

Mag dadalwang oras na wala pa ring dumadaan na taxi kaya minabuti kona lang na maglakad hanggang sa makasakay ako pauwi ng bahay and im sure nagaalala na din si yaya saakin.

Maya maya habang naglalakad ako may biglang huminto sa harapan kona black na sasakyan hindi ko alam kung bakit huminto ito sa harapan ko.Napahinto na rin ako sa paglalakad ng bukasan niya ang bintana ng kaniyang kotse.Ikaw?! gulat kong sabi dahil hindi ko inakala na magkikita nanaman kami ng lalaking to.

Bwisit ka ano nanaman bang kailangan mo saakin ha? hindi mo ba talaga ako tatantanan?!inis kong sabi dahil panigurado bubwisitin nanaman ako nito. "Ang kapal naman ng muka mo its co-incidents malay ko ba na makikita kita dito!" May pangaasar pang Sabi nito. "And so umalis kana nga sa harapan ko,bakit kaba nakaharang sa dinaraanan ko?!". "Bakit pag mamayari moba itong daan?" Sabi nito habang naka ngisi. Bwisit ka umalis kana nga! "Uy teka lang bakit nagiisa kang maglakad mag gagabi na baka kung mapano ka. Sabi nito Ng may pagaalala.Ano bang pakealam mo sakin ha?Bakit sino kaba para magalala sakin?! Inis at pasigaw Kong sabi. "Hoy excuse me lang miss beautiful, first of all hindi ako nag-aalala sayo and pangalawa!,syempre baka kung mapano kapa sa daan baka isipin nila ginawan kita ng masama makulong pa ako dahil sayo." Ang kapal talaga ng muka mo! masama kana man talagang tao ahhh ni mag sorry nga hindi mo magawa ehhh.inis kona talagang sabi. "Ok sige I'm sorry.ok kana?" No magiging okay lang ako kung lulubayan mona ako so plssss pwede umalis kana!!!! Inis na sabi ko. "Ok fine aalis lang ako dito hanggat hindi kita naihahatid sainyo".Tugon nito na tila nagaalala saakin. Wow ha?!ikaw ba yan? Nag dilang anghel ka yata? Pabulong kong sabi na parang narinig niya yata. "What did you say?" wala sabi ko aalis na ako no thanks nalang wala akong tiwala sayo."Ahhh grabi ka saakin ikaw na nga tinutulungan ikaw pa tong may ayaw ok sige bahala kasa buhay mo!" Inis na sabi nito.I don't need your help I can handle my self. At nagpatuloy sa paglalakad ng may biglang humarang saakin na dalawang lalaki at mukang lasing pa ito.

"Hi miss ang ganda mo naman pwede ba naming malaman ang pangalan mo?"Sabi ng isang lalaki na tila may binabalak na masama, mukang Hindi lang Ito lasing kundi parang kabilang sya sa mga taong gumagamit Ng droga,dahil Kung tingnan mo ay hindi siya normal sa kaniyang pagkilos maging Ang kasama niya. Mga adik ngang talaga

Ano ba!!tigilan nyo nga ako plsss.Sabi kona tila takot na takot."Ahhh pare anong gagawin natin sakaniya?" wika ng isang lalaki na naka ngisi pa. Hinawakan ako nito sa magkabilang braso kaya hindi kona magawang manlaban pa.At bago nila gawin ang nais nila saakin ay agad namang may sumuntok sa isang lalaking may hawak saakin.Natumba ito dahil sa pagkakalakas ng suntok at maging ang isa ay ganun din.Dahil sa nagawa ng lalaking sumuntok sa dalawang lasing ay agad kong nakita kung sino ang tumulong saakin.

Arthur?! wika kona tila takang taka."Wala bang thank you man lang jan?" Wika nito na naka ngisi pa. Hindi ko akalain na ililigtas mo ako,akala ko umalis kana? Pero thank you sa pagliligtas mo saakin sa dalawang lasing na yon,mukang adik pa nga eh

Inayos ko Ang nagusot kong damit saka tiningnan siya at napangiti Naman Ito sa'akin. Tumingin Naman Ito Ng walang expresyon ang muka.