Deprived

Deprived 2

Cold hearted brat

HINDI ko na pinansin si Gael after his remarks. Pinagpatuloy ko na lang ang pagkain. Pagkatapos napilit ko na rin siyang ihatid na ako dahil napagbiyan na siyang kumain.

Nang makapagpark si Gael ay nakaramdam ako ng kaba sa aking dibdib. Naguguluhan ako dahil hindi ko alam bakit ako nakakaramdam ng ganito.

Nagahahadali akong bumaba pero naabutan ako ni Gael at hinarangan ang dadaanan ko.

Tinaasan ko siya ng kilay. Ano na naman bang problema ng lalaking ito?

"Ano na naman Gael?"

Nagsisimula  na ako mairita. Bakit ba pakiramdam ko pinipigilan niya o dinedely niya ang paguwi ko? Kumamot siya sa kanyang ulo at mukhang nagdadalawang isipi kung sasabihin niya ba saakin o hindi.

"Kasi nasa loob sila Abuela at Abuelo pati na ang mga pinsan natin." Nagulat ako sa kanyang sinabi at biglang nanlambot ang tuhod ko.

Shit! Dad!

Nagkukumahog akong pumasok sa loob ng bahay namin nabagsak ang bag ko ngunit hindi ko ito pinagtuonan ng pinansin.

Walang tao sa sala kaya dumiretsyo ako sa kusina pero wala pa rin. My hands were trembling, nasaan si Dad?!

Sunod kong pinuntahan ay ang office niya ngunit katulad kanina walang tao. Tatakbo sana ulit ako ng may humila saakin. Tiningala ko siya ng niyakap niya ako.

"GAEL! SHIT LET ME GO! I NEED TO SEE MY DAD!" I yelled and punched his chest. Pero hindi siya natinag. Mas lalo lang niyang hinigpitan ang yakap saakin.

Hindi ko na napigilan ang luhang naguunahan sa pag bagsak. Humagulgol ako sa kanyang yakap. Sa unang pagkakataon, hinayaan kong may makakakita kung gaano ako nasasaktan at kung gaano ako kavulnerable pag dating sa Dad ko.

"Shh, you need to be calm princess." Alo saakin ni Gael. "Their at the garden. Puntahan natin kapag okay ka na. Chill, wala naman silang ginagawang masama kay Tito."

Umiling ako sa kanya sabay pahid ng mga letcheng luha ko. Tinulak ko ulit si Gael pero di katulad kanina binitawan niya na ako.

"My Dad needs me Gael,  shit! You know about his condition diba? Makakasama ang sobrang stress sa kanya na kayang kayang idulot ng pamilya mo. So don't tell me to freaking chill." I hissed at him. Binilisan ko ang lakad papuntang garden para makarating dito agad. Natigilan lang ako ng mag salita muli si Gael.

"Huwag kang magsalita ng ganyan against them. Their still our family. Lolo, Lola, pinsan at mga Tito mo din sila! Don't disrepect them like that. Just listen to Abuela please." Hurt was evident in his voice. I scoffed.

Ganoon ba niya kamahal ang Abuela niya? Tss. Siguro hindi niya pa nakikita o nasasaksihan ang masahol na ugali nito. Hindi pa siya napagbubuhatan ng kamay. Higit sa lahat hindi pa siya tinitignan ng may pangungutsya at pandidiri sa mga mata.

Nang makarating kami sa garden naabutan ko si Abuelo katabi ang asawa niya. Kasama din ang mga pinsan kong hilaw.

Mula kay Kandrick Emilio hanggang kay Marrinette. Ang nawawala lang ay ang pinsan namin na nasa Barcelona na hanggang ngayon hindi ko matandaan ang panglan.

Nakaupo na parang donya ang asawa ni Abuelo habang sumisimsim ng kape. Lahat sila ay nakatingin saakin. Pero ang atensyon ko ay naka Señorita Angela. I forced myself to remain emotioneless and stoic. Tinanggal ko ang galit, pangamba at takot saaking mga mata.