“MOMMY, I'm sorry! I'm really, really sorry!” paulit-ulit kong sambit habang umiiyak nang nakayuko. Nakabihis na ako at nakaupo na ngayon sa kama ko habang haplos ni Mommy ang likod ko para patahanin ako sa pag-iyak.
“Kasalanan ko po lahat, tita. Handa naman po akong panagutan si Elize kung mamarapatin niyo. I can marry her,” ani Drex na nakatayo sa tabi ng kapatid kong walang kibo at nakatingin lang sa akin.
“Lumabas ka muna, hijo. Mamaya na tayo mag-usap. Kakausapin ko lang muna itong anak ko,” mahinahon na sabi ni Mommy.
“Sige po, tita,” magalang na sagot ni Drex bago lumabas ng pinto. Naiwan naman kaming tatlo nina Mommy at ng kapatid ko sa loob ng kuwarto.
“Mommy, p-paano kung hindi matuloy ang kasal namin ni Luke?” pasinghak-singhak kong tanong at sinabayan ng mahinang pag-iling.
“Kakausapin ko si Luke, anak, kaya tumahan ka na. Sabihin mo sa akin kung ano ba talaga ang nangyari sa inyong dalawa ni Drex.”
Napaangat ako ng tingin kay Mommy. “He fooled me, mom. Nagising na lang ako na may nangyari na sa amin dalawa! Nagising na lang ako na pareho na kaming hubad sa kama!”
Malalim na bumuntonghininga si mommy at hinaplos ang ulo ko. “Pero impossible naman na pinagsamantalahan ka ni Drex, Anak. I know him very well, he is a good guy. Matagal na namin siyang kilala ng daddy mo, at isa pa matalik kayong magkaibigan.”
Marahas akong umiling. “He is not a good guy, mom. He's an evil. He is a damn psychopath! He fooled me!”
“Tsk. Ang bait kaya ni Kuya Drex, guwapo't macho pa kumpara kay Kuya Luke!” sabat ng kapatid ko bago patakbong lumabas ng kuwarto.
Napailing naman si Mommy. “Huwag mo na lang patulan ang kapatid mo. Gusto mo bang tawagan ko si Luke ngayon at kausapin?”
“No, Mom. I'm afraid, paano na lang kung aatras siya sa kasal namin?”
Nagpakawala si mommy ng malalim na buntonghininga bago tumayo. “Kung talagang mahal ka niya ay tatanggapin ka niya kahit na maging sino ka man, kaya ang mas mabuti pa ay ayusin mo na ang sarili mo at pupunta tayo sa bahay nila para kausapin si Luke.”
Tumango ako at tipid na ngumiti kay Mommy. “Thanks, Mom. You're the best.”
Ngumiti lang si mommy sa akin bago lumabas ng kuwarto. Pagkalabas ni Mommy ay agad kong inayos ang sarili ko at naglagay ng kaunting makeup sa aking mukha. Isang off-shoulder yellow dress na hanggang tuhod lang ang haba napili kong suotin at pinarisan ko lang ito ng isang yellow stiletto heels na dalawang inches lang ang taas. Nang makitang okay na ang sarili ko ay lumabas na ako ng kuwarto. Buti na lang paglabas ko ay ang kapatid kong si Trisha Lorain na lang ang nadatnan ko at si Mommy, wala na si Drex na kinahinga ko naman nang maluwag.
Habang nasa biyahe kami ay hindi ko mapigilan ang kabahan. Ano na lang ang sasabihin ko kay Luke? Pakakasalan niya pa kaya ako? Sobra akong kinakabahan. Alam kong sobra akong mahal ni Luke, pero hindi ko alam kung ano ang magiging reaction niya oras na malaman niya ang nangyari sa amin ni Drex.
“Mommy, si daddy po nasaan?” tanong ko kay mommy na ngayo'y nakaupo naman sa front seat katabi ng driver namin. Nasa backseat naman kami ng kapatid ko.
“Tinawagan ko na ang daddy mo at sinabing pumunta siya sa bahay nina Luke.”
Napapisil ako sa sarili kong kamay. “N-Nasabi niyo po ba kay Dad ang nangyari?” kinakabahan kong tanong na agad namang kinatango ni Mommy.
“Siya na raw ang bahalang kumausap kay Drex, kaya huwag ka nang mag-alala pa.”
Pagdating namin sa bahay ni Luke ay agad kaming pumasok nina Mommy. Halos manginig ako sa kaba habang naglalakad papasok sa loob ng Foentez Mansion—ang bahay ng parents ni Luke.
