Sabah olmuştu. Güneşin çıkmış olması gerekiyordu ama yağmur yağıyordu bu cumartesi sabahı....
2 genç birlikte uyuyolardı... Katsuki, Eijirou'ya sıkı sıkı sarılmıştı. İlk kalkan kim oldu belli değildi. Çünkü yaklaşık 2 saniye ara ile kalktılar.
"Günaydın" dedi Katsuki. Hala yüzünde o endişeli ifade vardı.
Tabii Eijirou içinde gæ panic yaşıyordu. Yüzü kıpkırmızıydı. Ve ne yapacağını bilmiyordu.
"Saat kaç??" diye sordu Katsuki'ye.
Katsuki bir dışarı baktı. Emin olamayınca eline telefonunu aldı.
"Hmm.. 10.45" dedi gözünü ovuşturarak.
"NE?!! ÇOK GEÇ KALDIM?!?!? PATRON BENİ ÖLDÜRECEK?!?" diye bağırmaya başladı Eijiro hemen koltuktan kalktı ve kendi kıyafetlerini aramaya başladı.
"Oi, oi kim seni öldürecek sakin ol boktan saçlı." dedi Katsuki biraz kafası karışmış bir biçimde.
"Patron çalıştığım kafenin patronu?! Maaşımdan keserse eve para götüremem?!" dedi Eijirou.
Katsuki yine kızmaya başladı.
"Hiçbir yere gitmiyorsun!"
"Huh?" dedi Eijiro ve bir an duraksadı.
"O kafede o kadın istiyo diye çalışıyordun. Eve girebilmek için. Ama eve girdiğinde de içki içtiği için seni dövüyordu o kadın! VE SEN HALA O EVE Mİ GİTMEYİ PLANLIYORSUN?!"
Katsuki aşırı sinirliydi. Hala Eijiro'nun o eve gitmek istediğine inanamıyordu.
"Tamam biliyorum beni sadece 2 gündür tanıyorsun. Ama inan bana o eve geri dönmek zorunda değilsin. O eve geri dönmeden hayalindeki okulda okuyabilirsin!"
Eijiro ne hissedeceğini bilmiyordu. Annesi ona ne kadar kötü davransa da annesiydi sonuçta.
"Be- Ben..."
Katsuki'nin yüzünde artık daha kararlı bir ifade vardı.
"Annemler tam olarak ne der bilmiyorum. Ama UA'ye gidene kadar burada kalman daha mantıklı değil mi? Yurt masrafını bursun sayesinde okul karşılayacak. Bu yeni bir başlangıç için çok iyi bir an değil mi..?"
Eijirou tek kelime ile ne yapacağını bilmiyordu. Duyguları birbirine girmişti. Ne yapacağını o da bilmiyordu...
"Be... Ben.... Bilmiyorum.... Evet bana kötü davrandı. Hatta hayatımın çoğu kısmını onun yüzünden mutsuz geçirdiğim de doğrudur" Üzgün bir kıkırdama çıktı. "Ama nede olsa o benim annem... Yani beni o doğurdu ve sokağa atmak yerine bana baktı."
"Tch. Sokağa atsaymış daha iyiymiş. Belki iyi bir aile alıp evlat edinirdi. BELKİ SANA SIRF İÇKİ ALMADIĞIN İÇİN ŞİDDET UYGULAMAZDI!! Bak seni anlıyorum. Hala anneni affetmek istiyorsun. Ama o seni sadece kullanıyor... Babana ne oldu bilmiyorum. Ama onun sizi terk etmesi senin suçun değil. Hiçbir zamanda olmayacak... Lütfen bak ne yaptığımı biliyorum. Eğer polise gitmezsek başımız daha çok derde girecek..."
Eijiro çok kararsızdı... Ne yapacağını bilmiyordu...
.
.
.
.
Eijirou's POV
Ben neden hayattayım... Bunu hep merak etmişimdir... Annem bana doğum yaptı... Peki neden... Kocası ile birbirini çok sevdiğiden mi? Peki birbirlerini çok sevdilerse neden ayrıldılar... Eğer birbirlerini çok sevdilerse neden babam başka bir kadın için annemi terk etti...
Babam gittikten sonra bir süre çok bir şey değişmemişti. Annem hala aynıydı. Eğer gece erken yatarsam onun kötü halini görmüyordum... Sabahleyin kahvaltımı hazırlar beni çok sevdiğini söyleyip beni servisime bırakırdı... 4. Sınıfa kadar her şey böyle gitti...
Ama 4. sınıfın 2. döneminde bir şeyler oldu... Beni çok seven öğretmenlerim bile bana kötü davranmaya başladı. Arkadaşlarım bana sanki benden iğreniyorlarmış gibi bakmaya başladılar. Bense ne olduğunu bilmiyordum...
Öğreniş yolumda pek iç açıcı sayılmaz açıkçası...
Herkesin bana iğrenerek baktığı 2. hafta zorbalıklar başladı. Ve o zaman öğrendim insanların benden neden nefret ettiğini...
Tabii o zaman daha çok küçüktüm... Anlamamıştım... Keşke hiç anlamasaydım...
Bana tekme atan 7. sınıfın sözleri hala aklımda...
"Annen müdürle yatınca iyi notlar almak zor olmasa gerek"
Hayatım annem yüzünden mi mahvolmuştu.... Evet...
Peki ben neden hala o benden özür bile dilemezken onu affetmek için nedenler arıyorum...
O akşam eve gittiğimde yüzüm mosmordu. Kolum da hemşirenin bağladığı bir bandaj vardı. Ayakkabımın teki o 7. sınıflar tarafından çalınmıştı.
"Agh Eijiro ne oldu yine sana!!" Annem o gün erkenden içmeye karar vermişti. Bu ses tonundan belliydi...
"Anne. Beni döven çocuklara bana bir şey söyledi ama hiçbir şey anlamadım..."
Annem bana garip bakmıştı. Sanki ne olduğunu biliyordu... Ve benim öğrenmemden korkuyordu....
"Ne dediler Eijiro..."
"Ehmm... Şey annen müdürle yatınca yüksek notlar almak zor olmasa gerek gibi bir şeydi... Tam hatırlamıyorum... Şey bu ne demek??"
Annem bana donuk bir şekilde bakmıştı... Korktuğu başına gelmiş gibiydi ki olanda oydu zaten...
"Ahhh hiç bir şeyy!! Geçen müdürünüzle konuşmaya gittim ya diğer öğrenciler kıskanmış herhaldeee... Seni endişelendiricek bir şey yookk... Şimdi git odana ödevlerini yap!!"
"Aaa bir de şey ******* -chan'ı ne zaman görebileceğim. Sen en son yakında demiştin!!" O isim asla aklımda net olmadı. Arkadaşımın yüzünü hatırlamıyordum. Adını veya nasıl göründüğünü de... Tek hatırladığım o bakmaya doyamadığım güzel gülüşüydü...
"Yakında dediysem yakında Eijiro işim var şimdi!!" diyip yine salmıştı beni başından. Ben ama onu dinleyip gitmiştim odama...
Ne oldu bilinmez anneme o çocukların söylediği şeyleri anlatınca bana sürekli kötü davranmaya başladı... İlk seni seviyorumlar gitti... Sonra kahvaltı... Sonra sarılmalar... Ve sırası ile her şey.... Sonra zaten sevgisini daha farklı şekilde göstermeye başladı... En azından kendi deyimiyle. Beni dövmek nedensizce hoşuna gidiyordu... Ben de onun için katlanıyordum...
Şimdi bir kurtulma şansım vardı...
Annemden...
Babamdan...
Bütün o zorbalıktan...
Bu geri çeviremeyeceğim bir teklifti...
"Katsuki... Tamam... Dediğini yapalım..."
.
.
.
.
.
Naber beni özlediniz mi canlarım ndusnıa. Normalde bu kitaba ara vermiştim ama çok istek gelince sizi kıramadım yine uykusuz bir gecede yazarınız saat 3 de kitap yazıyor ne kadar hoş dimi hnduewn. Her neyse umarım hepiniz beğenmişsinizdir. Valla bu kadar edebiyat yapabildiğimi bizim edebiyatçı görse gözleri yaşarırdı hndusnu
Neyse daha fazla uzatmayayım. Umarım beğenmişsinizdirrr!!
Devam mı? Tamam mı? Karar sizin UwU
